قسم شرکی کفاره ندارد یعنی اگر گفت: قسم به پیامبر، قسم به کعبه، قسم به ماه، قسم به خورشید، قسم به شب، قسم به روز، قسم به فلان سید و ... همه‌‌ی این‌‌ها شرک است...

اگر بعد از بلوغش این قسم از او صادر شده، گناهکار است و باید به سوی الله À توبه کند و کفاره‌‌ای ندارد؛ زیرا کفاره فقط در قسم‌‌هایی است که به آنچه در آینده باشد، بر می‌‌گردد اما در آنچه به گذشته مربوط باشد، کفاره وجود ندارد ...

این کار تو از گناهان کبیره بوده و اگر این قسم تو را از زندان در این دنیا نجات دهد، تو را از عذاب روز قیامت نجات نمی‌‌دهد مگر اینکه الله À بخواهد. ...

قسم یاد کردن به الله À  به دروغ حرام است بلکه برخی از علما آن را از جمله گناهان کبیره به حساب آورده‌‌اند. تفاوتی ندارد چه بر  مصحف قسم یاد کند و چه بر مصحف قسم یاد نکند. قسم یاد کردن بر مصحف از جمله امور بدعی است که در زمان رسول الله ﷺ مشهور نبوده ....

هرگاه بر چیزی قسم یاد کرد در حالی که می‌‌داند دروغ می‌‌گوید، دو گناه را حمل می‌‌کند: گناه اول دروغ و گناه دوم کوچک شمردن قسم، از این جهت که به دروغ قسم یاد نموده است....

دروغ حرام بوده و کوچک شمردن قسم به الله À امر آن بزرگ است. به همین دلیل الله À بر کسی که قسم گیر می‌‌شود، کفاره واجب نموده....

شایسته نیست شخص همیشه به الله À قسم یاد کند بلکه واجب است الله À را تعظیم نموده و جز هنگام نیاز قسم یاد نکند. هر چند که قسم یاد نمودن بدون نیاز به قسم جایز بوده، اما بهتر است زیاد قسم یاد نکند....

در حقیقت قسم بوده چون قسم به الله À است، اما قسمی بوده که به مشیئت الله À معلق شده است....

بله، به خاطر این کار بر او گناه است و دروغ گفتن جایز نیست چه برسد به اینکه همراه قسم باشد که گناه آن بیشتر می‌‌شود....

هرگاه شخصی در خصومت بر امری به دروغ قسم یاد کند؛ قسم او قسم غموس است و از رسول الله ﷺ ثابت شده که هر کسی که به دروغ قسمی یاد کند تا مال برادر مسلمانش را با آن تصاحب کند، فاجر است....

بر انسان واجب است در گفتار و عادتش صادق باشد و حقیقت را در هر صورت بگوید مگر اینکه از ضرری می‌‌ترسد که می‌‌تواند تأویل نموده و در قلب خود خلاف آن چیزی که مخاطب برداشت می‌‌کند، نیت کند.....

این قسم دروغ است و جایز نیست به دروغ قسم یاد کند. برخی از اهل علم نظرشان این بوده که قسم در چنین حالتی قسم غموس است که صاحب خود را در گناه سپس وارد جهنم می‌‌سازد....