اگر انسان جواب ظلم کسی را به مانند ظلمش بدهد، گناهی ندارد و بلکه او عادل می‌باشد....

اخلاق والا از کرم، شجاعت، بردباری و غیره به دو قسمت تقسیم می‌گردند:...

شکی در این نیست که وجود دارد چون که بسیاری از مؤمنینی که در راه الله  سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ جهاد نمودند و شجاعتی که به آن شهرت یافتند را کسب کردند و شکی نیست که در بعضی از آن‌ها این شجاعت در ابتدا در ایشان نبوده است...

نصیحت من به چنین شخصی این است که خود را در مواجهه با مردم و صحبت کردن با آن‌ها به صورتی که خللی به شخصیت او وارد نکند، تمرین دهد تا این حیا (بیش از حد) از بین برود.....

احسان به معنای عام آن یعنی دست‌کشیدن از اذیت و آزار مردم و بذل و بخشش با مال، جان و مقام و احسان دایره‌ی وسیع و شاملی است....

کبر فقط حقیر شمردن مردم نیست بلکه کبر همانطور که رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم تفسیر می‌نماید....

یعنی انسان حق را رد کند مثل این‌که نظری داشته باشد سپس به او گفته‌ شود که رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم خلاف آن را گفته است ولی او قول رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم راقبول نکند...

آن پناه بردن به الله  سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ از شیطان رانده شده است لذا وقتی در خود احساس خشم نمود، بگوید: أعوذ بالله من الشیطان الرجیم...

این زن را نصیحت می‌کنم که خشمگین نشود و هنگامی که خشم را احساس نمود، اگر ایستاده، بنشیند و اگر نشسته است، دراز بکشد و به الله  سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ از شیطان رانده شده پناه ببرد تا آنکه خشم او از بین برود...

علاج این امر آسان است مادامی که سوال کننده این اوصافی که ذکر کرد را داشته باشد، لذا شایسته است هنگامی که عصبانی شد، خشم خود را نگه دارد و آن را فرو کشد...

درمان آن آسان می‌باشد و آن اینکه کنیه و بغض مسلمانان و ریا را رها کند و با اخلاص به عبادت الله  سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ مشغول شود اگرچه این برای کسی که بر آن‌ها (ریا و حقد و.. ) عادت داشته، سخت است ولی وقتی از الله  سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ کمک گیرد و بر تصمیم خود عزم داشته باشد...

حکم آن این است که برای انسان جایز نیست به یکی از مسلمانان ناسزا گوید یا دشنامشان دهد و به طریق اولی جایز نیست که به نزدیکانش و پدر و برادرانش ناسزا گوید لذا باید به سوی الله  سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ توبه کند و از این عمل طلب بخشش نماید....