نمی‌توان به احادیث ضعیف استدلال کرد و به عنوان دلیل از آنها استفاده کرد. نسبت دادن آنها به پیامبرﷺ هم جایز نیست مگر اینکه برای بیان ضعف آن باشد.

عمل به حدیث ضعیف جایز نیست. زیرا اگر انسان به آن عمل کند به این معناست که آن را به پیامبرﷺ نسبت داده، در حالی که از او ثابت نیست.

با استفاده از کلام اهل علم می‌توانیم به فرق بینشان پی ببریم، زیرا اهل علم صحیح و ضعیف را از هم جدا و بیان کرده‌اند یا مراجعه به کتب حدیث صحیح

در این علم باید به متخصصینش مراجعه شود؛ کسانی که به احادیث توجه و عنایت دارند و صحیح و ضعیف را از هم تشخیص می‌دهند. به کتب آنها مراجعه شود

اگر بگوید: چون کتابشان صحیح‌ترین کتاب است، می‌گوییم: اصل بر صحت حدیث است، پس بر تو واجب است هر حدیث صحیحی که در کتاب‌های حدیث وجود دارد را بپذیری.

کتاب‌های زیادی در این زمینه تالیف شده‌اند که یکی از بهترین کتاب‌هایی که می‌توان نام برد، ریاض الصالحین تالیف علّامه نووی رَحِمَهُ‌الله است.

جایز نیست انسان کلامی غیر از قرآن را با صفتی که قرآن تلاوت می‌شود بخواند. خصوصا نزد عوام مردم که فرق تلاوت قرآن با دیگر چیزها را از روی نغمه خاص آن می‌دانند

پایان دادن به کلام رسول اللهﷺ یا کلام الله با گفتن "صدق الله العظیم" یکی از امور نوپیدایی است که در زمان پیامبرﷺ و سلف صالح معروف نبوده است

بر انسان واجب نیست که احادیث را حفظ کند، اما واجب است علمی که به آن نیاز دارد تا بتواند عبادات و معاملاتش را انجام دهد، یاد بگیرد

هجرت مورد اشاره در این حدیث به هجرت از دیار کفر به دیار اسلام اشاره دارد و ارتباطی با هجرت یک مسلمان از کشورش به کشور مسلمان دیگری برای کار ندارد.

استدلال به این حدیث برای اعمال ظاهری صحیح نیست. زیرا این حدیث در مورد اعمال قلب است. برای اعمال ظاهر به حدیث ام المومنین عایشه استناد می‌شود.

صحابه با خود حساب می‌کردند که هر کسی نمی‌تواند مثل آنها لباس بپوشد، یا غذا بخورد. از این رو، زهد پیشه می‌کردند. در چنین اموری، انسان باید مصالح را مراعات کند.