اگر آن را به مشیئت مقید سازد کفاره‌‌ای بر او نیست.....

نذر دو قسمت است: مطلق و معلق. مطلق یعنی نذر کننده بگوید: به خاطر الله نذر می‌‌کنم سه روز روزه بگیرم، لذا بر او واجب بوده در روزه گرفتن بشتابد، زیرا اصل در واجب بر فوری بودن آن است....

بله، بر وفای به نذر خود پاداش دارد اما بر نذر خود پاداش ندارد، زیرا رسول الله ﷺ از نذر نمودن نهی نموده....

به نسبت نذرها و قسم‌‌ها به دنبال آن‌‌ها باش و آنچه در آن شک نمودی بر تو لازم نیست. مثلا هنگامی که به خود گفتی: نمی‌‌دانم آیا ده قسم یا پنج قسم است؟ آن را پنج قسم قرار بده...

آنچه به وسیله‌‌ی نذر واجب شده باید با آن همان‌‌طور که با مسائلی که با اصل شریعت واجب شده تعامل شود اما اگر آن را از روی عمد تا روز دوم ترک کنی گناهکار می‌‌شوی، زیرا نذر خود را انجام ندادی...

شایسته نیست انسان هرگاه از عالمی که به او اعتماد دارد طلب فتوا نمود، از کسی دیگر سؤال کند بلکه اهل علم مقرر نموده هرگاه انسان از شخصی که به قول و فتوای او ملتزم بوده طلب فتوا نمود؛ جایز نیست از کسی دیگر طلب فتوا کند....

نذری که انسان خود را به آن ملتزم می‌‌کند مکروه است، زیرا رسول الله ﷺ از آن نهی نموده....

عقوبت کسی که نذر کند ولی به آن وفا نکند، در صورتی که وفای به آن واجب باشد آن چیزی است که الله À آن را ذکر می‌‌کند: ....

بله، در چنین حالتی اشکالی ندارد قبل از وفای به نذر در صورتی که وفا نمودن به آن بعد از حج میسر بوده و قبل از آن امکان ندارد، حج را ادا کنی به خاطر خاطر اینکه نذر به کشور خودت بر می‌‌گردد و تو الان در کشور دیگری هستی و نمی‌‌توانی قبل از فرا رسیدن موسم حج بروی....

اشکالی ندارد شبانه به مسافرت رفته و کفاره‌‌ی قسم دهی که عبارت است از آزاد کردن برده، غذا دادن با لباس پوشاندن به ده مسکین و در صورتی که نیافتی سه روز روزه بگیری.....

بر این نذر کننده که الله À بر او منت گذاشته و او را شفا داده واجب است به آنچه با الله À عهد بسته وفا کند. بنابراین به مکه رفته و دو رکعت نزد کعبه نماز بخواند....

اگر نذر تو قبل از بلوغ بوده به آن ملزم نیستی، زیرا مکلف نبودی ولی اگر بعد از بلوغ بوده اگر نذر او عبادت باشد لازم است به آن وفا کند....