(۶۱۶۱) حکم خوردن از نذر ذبح شده

(۶۱۶۱) سوال: نذر نمودم به خاطر اللهÀ ذبح کنم و نذر خود را انجام دادم و من و خانواده‌‌ام از آن خوردیم و شنیدم که خوردن از آن جایز نیست؛ چه چیزی بر من است؟ آیا دوباره ذبح کنم یا اینکه آن اندازه که من و خانواده‌‌ام خوردیم را بدهم که تقریبا حدود سه کیلو گوشت است؟ یا اینکه چیزی بر من نیست؟ لطفا پاسخ دهید که سرگردان هستم.

جواب:

نذری که در آن ذبح کردن است به دو قسمت تقسیم می‌‌شود: به خاطر تقرب به سوی الله À باشد یعنی انسان به وسیله‌‌ی آن خود را به الله À نزدیک کند؛ از این نوع خورده نمی‌‌شود بلکه فقط به عنوان صدقه بین فقرا تقسیم می‌‌کند. قسمت دوم: اینکه نذر او از روی عادت باشد نه عبادت یعنی قصد او از این کار خوشحالی و دعوت مردم به آن و شبیه آن از امور مباح باشد. این نوع حکم عبادت را ندارد و اگر خواست آن را انجام دهد و اگر نخواست آن را انجام ندهد و کفاره‌‌ی قسم دهد و در این نوع اگر نذر خود را انجام داد می‌‌توانند خود و خانواده‌‌اش از آن بخورند و اشکالی ندارد. اما قسمت اول که قصد تقرب به سوی الله À در آن وجود دارد گفتیم: آن را به عنوان صدقه به فقرا می‌‌دهد و اگر از آن خورده مقداری که خورده تهیه می‌‌کند و به فقرا صدقه می‌‌دهد.

***

تعداد بازدید: 4

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: نذرت الله تعالى أن أذبح، ولقد نفذت النذر، وأكلت أنا وأهلي من ذلك، ولقد سمعت أنه لا يجوز الأكل منه، فماذا علي؟ هل أعيد الذبح مرة ثانية أم أخرج بمقدار ما أكلت أنا وأهلي، وهو ما يقارب الثلاثة كيلوجرامات من اللحم؟ أفيدوني فأنا حائر، أو أنه ليس على شيء؟ ولكم جزيل الشكر.

فأجاب رحمه الله تعالى: نذر الذبح ينقسم إلى قسمين؛ أحدهما أن يكون قربةً الله، يريد الإنسان به أن يتقرب إلى الله عز وجل، فهذا لا يأكل منه، وإنما يصرفه صدقة للفقراء، القسم الثاني أن يكون نذر الذبح عادة لا عبادة، أي أن يقصد به الفرح والسرور وجمع الناس عليه وما أشبه ذلك من الأمور المباحة، فهذا لا يكون له حكم العبادة، وإنما هو نذر مباح؛ إن شاء الإنسان فعله وإن شاء كفر عنه كَفَّارة يمين ولم يفعله، وهذا القسم إذا فعله ونفذ ما نذر به فله أن يأكل منه هو وأهله، ولا حَرَجَ عليه في ذلك، أما القسم الأول الذي يقصد منه التقرب إلى الله سبحانه وتعالى فقد قلنا: إنه يصرف صدقةً للفقراء، وإذا كان قد أكل منه فلْيَغْرَمْ مِقدار ما أكل ويتصدق به على الفقراء.