شنبه 19 ربیع‌الثانی 1447
۱۸ مهر ۱۴۰۴
11 اکتبر 2025

(۶۰۳۱) حکم قسم دروغ بر مصحف قرآن کریم

(۶۰۳۱) سوال: کسی که بر مصحف قرآن کریم از روی دروغ قسم یاد نموده اما بر آنچه انجام داده پشیمان شده، چه کاری انجام دهد؟ لطفا پاسخ دهید.

جواب:

قسم یاد کردن به الله À  به دروغ حرام است بلکه برخی از علما آن را از جمله گناهان کبیره به حساب آورده‌‌اند. تفاوتی ندارد چه بر  مصحف قسم یاد کند و چه بر مصحف قسم یاد نکند. قسم یاد کردن بر مصحف از جمله امور بدعی است که در زمان رسول الله ﷺ مشهور نبوده و بعدها پدید آمده است. بنابراین هر کسی بر الله À به دروغ قسم یاد کند چه بر مصحف یا بدون آن باشد، گناهکار است بلکه نزد برخی از علما مرتکب گناه کبیره شده است. لذا بر او واجب است به سوی الله À توبه نموده و بر آنچه گذشته، اظهار ندامت کند و تصمیم جدی بگیرد بر اینکه در آینده دوباره مرتکب آن نشود و هرکسی به سوی الله À توبه نماید، الله À توبه‌‌ی او را قبول می‌‌کند. به دلیل فرموده‌‌ی الله À: {قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ}[الزمر: ۵۳]: (بگو: ‌ای بندگان من که بر خود اسراف (و ستم) کرده‌اید! از رحمت الله نا امید نشوید همانا الله همه‌‌ی گناهان را می‌‌بخشد. یقیناً او بسیار آمرزنده‌‌ی مهربان است) این آیه در مورد توبه کنندگان نازل شده است.

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: من حلف على المصحف القرآن الكريم كاذبا ولكنه أصبح نادما على ما فعل، فماذا يفعل؟ أرجو الإفادة حول هذا.

فأجاب – رحمه الله تعالى -: الخلف بالله كاذبًا حرام، بل عده بعض العلماء من كبائر الذنوب، سواء حلف على المصحف أم لم يحلف على المصحف والخلف على المصحف من الأمور البدعية التي لم تكن معروفة في عهد النبي صلى الله عليه وسلم، ولكنها أحدثت فيما بعد، فمن حلف بالله كاذبا، سواء على المصحف أو بدونه، فإنه آثم، بل فاعل كبيرة عند بعض العلماء، فعليه أن يتوب إلى الله، فيندم على ما مضى، ويعزم على ألا يعود في المستقبل، ومن تاب تاب الله عليه؛ لقول الله تبارك وتعالى: ﴿قُلْ يَعِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ [الزمر: ٥٣]، فإن هذه الآية نزلت في التائبين.

مطالب مرتبط:

(۶۰۵۴) حکم ملزم کردن مهمان به وجه الله در پذیرایی

آنچه برای انسان در تعامل با برادرانش شایسته بوده این است که آنان را به خاطر تکریم آنها در حرج نیندازد. در حقیقت اکرام شخص این است که امر را بر وی آسان نموده و به او مهلت دهی و امر را با اجبار نمودن بر او سخت نکنی....

ادامه مطلب …

(۶۱۰۱) کفایت صدقه و افطاری در قبال کفاره‌ی قسم

واجب است برای کفاره بدون تأخیر بشتابد و نگوید: آن را به رمضان به تأخیر می‌‌اندازم، زیرا صدقه در رمضان بهتر است. می‌‌گوییم: الحمدلله در رمضان مجال برای صدقه باز است و کفاره همان وقت پرداخت می‌‌شود.....

ادامه مطلب …

(۶۱۰۶) آیا پرداخت قیمت کفاره به جای آن جایز است؟

ظاهر قرآن بر این بوده که جایز نیست....

ادامه مطلب …

(۶۰۲۵) حکم قسم خوردن در نفس انسان

اگر آن را در دل خود بدون به زبان آوردن گفتی، حکم و اثری ندارد ولی اگر آن را با زبانت گفتی و هدفت وادار نمودن خود بر ترک سیگار بوده؛ حکم آن، حکم قسم است....

ادامه مطلب …

(۶۰۶۰) حکم قسم دروغ و کفاره آن در صورت نقض وعده

ابتدا این سؤال کننده و امثالش را نصیحت نموده که از گفتن چنین سخنانی پرهیز کنند و اگر بر انجام کاری تصمیم جدی دارند برای آنها مجالی در قسم یاد کردن به الله À وجود دارد....

ادامه مطلب …

(۶۰۲۸) آیا بر قسم شرکی کفاره واجب است؟

قسم شرکی کفاره ندارد یعنی اگر گفت: قسم به پیامبر، قسم به کعبه، قسم به ماه، قسم به خورشید، قسم به شب، قسم به روز، قسم به فلان سید و ... همه‌‌ی این‌‌ها شرک است...

ادامه مطلب …

کُتُب سِتّة:  شش کتاب اصلی احادیث اهل سنت و جماعت:

صحیح بخاری
صحیح مسلم
سنن ابو داود
جامع ترمذی
سنن نسائی
سنن ابن ماجه