(۵۲۵۴) سوال: من زنی ۳۰ ساله هستم که شوهرم ۸۰ سال دارد و او مریض است و از آن‌که از بیمارستان بیرون آمده حافظه‌اش آسیب دیده و بسیار فراموش می‌کند حتی نماز را به یاد نمی‌آورد و بسیار از ما سوال می‌کند و بسیار با تردید برمی‌خیزد و برخی اوقات عصبانی می‌شوم و جوابی به او نمی‌دهم یا با عصبانیت جواب می‌دهم و صدای من بلند است و من بسیار می‌ترسم که به خاطر آن گناه‌کار شوم با وجود این که با او تعامل خوبی می‌کنم و رعایتش می‌نمایم و به سوالات زیاد و خسته کننده‌اش جواب می‌دهم، حکم آن چیست؟ و نصیحت شما به من چه می‌باشد؟

جواب:

از رسول اللهﷺ ثابت است که فرموده است: «إِنَّمَا يَرْحَمُ اللَّهُ مِنْ عِبَادِهِ الرُّحَمَاءَ»[۱]: (الله به بندگانش که رحم و شقفت دارند، رحم می کند): و رحمت اللهÀ به نیکوکاران نزدیک است و شوهر شما الان به حالی رسیده است که نیاز به رحمت و رأفت دارد و اگر با او با رحمت و رأفت برخورد نمودی پس با آن مستحق این رحمت اللهÀ خواهی شد و اگر برآنچه از او از اذیت قولی و فعلی که سر می‌زند صبر نمودی، منزلت تو به صابران ارتقا می‌یابد، کسانی اللهÀ در مورد آن‌ها می‌‌فرماید: {إِنَّمَا یُوَفَّى ٱلصَّـٰبِرُونَ أَجۡرَهُم بِغَیۡرِ حِسَابࣲ} [سوره الزمر: ۱۰] : (جز این نیست که صابران، پاداش خود را بی‌شمار و تمام دریافت می‌دارند).

لذا نصیحت من به تو این است احسان و نیکی خود را بر او تمام کنی و صبر نمایی و هنگامی که انسان شیرینی صبر را بچشد با وجود این که همراه با تلخی می‌باشد همیشه گوارای اوست و در مورد صبر گفته شده است: “الصبرُ مثلُ اسمِهِ مرٌ مذاقتُه   لكن عواقبه أحلى من العسلِ” : (صبر مثل اسمش طعم آن تلخ است اما عواقب آن از عسل نیز شیرین‌تر است).

لذا صبر کن و از اللهÀ احتساب اجر نما و اوضاع و احوال زندگی نیز ثابت نیست و از اللهÀ می‌خواهم که به شوهرت عمر دهد و طاعت را در عمرت نصیب شما کند و صبر و احتساب را روزی همه‌ی ما کند و رحمت را به کسانی که مستحق آن هستند، یقینا او بر همه چیز قادر است و من بر اساس قول خودت برای آنچه از رأفت و احسان که به او تقدیم می‌کنی و حق او را به جا می‌آوری تشکر می‌کنم و از اللهÀ می‌خواهم که بر صبر بر آنچه از او سر می‌زند تو را کمک کند، والله المستعان.

[۱] رواه البخاری (۷۴۴۸).