(۵۲۴۷) سوال: در مورد کارهایی که شوهری با زن خود می‌کند سوال دارم: اولا: او را با سبب و بدون سبب سب و دشنام می‌دهد دوما: تقریبا نه ماه او را هجر کرده و در اتاقش نمی‌خوابد و هنگامی که از سبب آن سوال کرده‌ام می‌گوید: من بر طلاق عزم کرده‌ام ولی نه الان. سوما: نفقه‌ی او را نمی‌پردازد در صورتی که به خواهرانش می‌دهد در صورتی که خواهرانش خودشان کار می‌کنند و ازدواج نیز کرده‌اند و زن او نماز می‌خواند و روزه می‌گیرد و قرآن می‌خواند و فرزندانش را به بهترین نحو تربیت می‌کند در صورتی که شوهرش در خانه در اوقات نماز سهل‌انگاری می‌کند و در مسجد نماز نمی‌خواند در حالی نزدیک خانه‌اش می‌باشد و قرآن نمی‌خواند و به آن گوش نیز نمی‌دهد؟
جواب:
جواب بر این سوال در دو قسمت است:
اول: به نسبت این مرد اگر آنچه سوال کننده در مورد او گفت صحیح باشد شکی در آن نیست که کارهای او در قبال خانواده‌اش صحیح نیست و بر او واجب است که معاشرتی شایسته با اهلش داشته باشد همانطور که اللهÀ میفرماید: {وَعَاشِرُوهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ فَإِن كَرِهۡتُمُوهُنَّ فَعَسَىٰۤ أَن تَكۡرَهُوا۟ شَیۡـࣰٔا وَیَجۡعَلَ ٱللَّهُ فِیهِ خَیۡرࣰا كَثِیرࣰا} [سوره النساء: ۱۹] : (و با آن‌ها بطور شایسته رفتار کنید، و اگر از آنان (خوشتان نیامد و) کراهت داشتید، پس چه بسا چیزی را خوش نمی‌دارید، و اللهÀ در آن خیر بسیار قرار می‌دهد): و: {وَلَهُنَّ مِثۡلُ ٱلَّذِی عَلَیۡهِنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَیۡهِنَّ دَرَجَةࣱ} [سوره البقرة: ۲۲۸] : (و برای زنان حقوق شایسته‌ای است همانند (حقوق و وظایفی) که بر عهده آن‌هاست، و مردان بر آنان برتری دارند).
اگر این مرد راضی نمی‌گردد که همسرش در معاشرت نیک با خللی داشته باشد پس چگونه راضی می‌گردد که خودش در معاشرت نیک با زنش دچار حلل گردد؟ و بداند که هر حقی از حقوق زنش را که پایمال کند، اللهÀ آن را مورد محاسبه قرار خواهد داد و اگر خود را از زنش بالاتر می‌بیند پس اللهÀ بالای همه است لذا بر او واجب است که اللهÀ را در نظر بگیرد و تقوای اللهÀ اولا در خودش و دوما در زنش رعایت کند.
دوم: به نسبت این زن او را به صبر امر کن و این که از اللهÀ احتساب اجر کند و منتظر فرج باشد و چیزی ثابت نمی‌ماند و اللهÀ بعد از سختی آسانی قرار می‌دهد و برای حفظ شؤون فرزندان خود بر اذیت شوهرش صبر کند زیرا اگر طلاق صورت بگیرد فرزندان ضایع خواهند گشت و بین پدر و مادر گیر می‌افتند و مصلحت‌‌های آن‌ها به سبب این جدایی ضایع می‌گردد و من می‌گویم: اللهÀ میفرماید:{وَمَن یَتَّقِ ٱللَّهَ یَجۡعَل لَّهُۥ مَخۡرَجࣰا* وَیَرۡزُقۡهُ مِنۡ حَیۡثُ لَا یَحۡتَسِبُ} [سوره الطلاق: ۲-۳] : (و هرکس که از الله بترسد، (الله) راه نجاتی برای او قرار می‌دهد* و او را از جایی که گمان ندارد روزی می‌دهد): و : {وَٱصۡبِرُوۤا۟ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلصَّـٰبِرِینَ} [سوره اﻷنفال: ۴۶] : (و صبر کنید، بی‌گمان الله با صابران است): از اللهÀ می‌خواهم همه را بر یاد و شکر عبادتش به طریق نیکو یاری دهد.
