(۳۸۲۶) حکم روزه و قضای آن برای دانشجویان در سفر طولانی

(۳۸۲۶) سوال: برخی طلاب و دانشجویان با استدلال به این که مسافر هستند، چند روز از رمضان را روزه نمی‌گیرند و رمضان بعدی فرا می‌رسد و آنان با استدلال به این که هنوز مسافر هستند قضای روزه‌هایشان را نگرفته‌اند. نظر شما در این باره چیست؟

جواب:

علما در این باره اختلاف نظر دارند. این اختلاف درباره‌ی نیت مسافرت برای مدت بیشتر از چهار، پنج، ده، پانزده یا نوزده روز است که مجموع این اقوال به بیست دیدگاه می‌رسد. چنین به نظر می‌رسد که مسافر تا وقتی که نیت اقامت دائم یا تابعیت نکرده است، مسافر محسوب می‌شود؛ حتی اگر برای سه یا چهار سال، تصمیم اقامت داشته باشد نیز نماز را قصر می‌خواند، می‌تواند مسح خفین را برای سه شبانه‌روز انجام دهد، می‌تواند نمازهایش را به صورت جمع بخواند و در ماه رمضان نیز روزه‌ نگیرد اما شایسته نیست که قضای آن ‌را تا رمضان بعدی به تأخیر بیاندازد زیرا در این صورت، در معرض ترک کردن واجب، قرار خواهد گرفت چون تعداد ماه‌های رمضان برایش متراکم می‌شود و هر چقدر ماه‌ها بیشتر متراکم شوند، نشاط وی نیز کم‌تر می‌شود. نظرم این است که شخص قضای روزه‌هایش ‌را تا رمضان بعد به تأخیر نیاندازد هر چند که مسافر نیز باشد. شخص می‌تواند در زمستان روزه بگیرد و قطعا روزهای زمستان بر وی گذر خواهد کرد لذا قضای روزه‌های رمضان را در زمستان می‌‌گیرد و هدف به دست می‌آید.

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: بعض الطلاب يُفطر أيامًا من رمضان بحجة أنه مسافر، ويأتيه رمضان الثاني ولم يقض ما عليه بحجة أنه ما زال مسافرا، فما رأيكم في هذا؟

فأجاب رحمه الله تعالى: هذه مسألة اختلف فيها العلماء، وهي ما إذا نوى المسافر مدةً أكثر من أربعة أيام أو خمسة أيام، أو عشرة أيام، أو خمسة عشر يوما، أو تسعة عشر يوما على خلاف بينهم يبلغ نحو عشرين قولا، والظاهر أن الإنسان ما دام لم ينو إقامة مطلقةً، أو استيطانًا، فإنه مسافر، ولو نوى إقامة ثلاث سنوات أو أربع سنوات يقصُر، ويمسح على الخفين ثلاثة أيامٍ بلياليها، ويجمع ويُفطِر أيضًا في رمضان، لكن لا ينبغي له أن يُؤخِّره إلى رمضان الثاني؛ لأنه إذا فعل ذلك كان هذا عرضةً لترك الواجب؛ لأن الشهور تتراكم عليه، وكلما تراكمت الشهور عليه خفَّ نشاطه في أداء هذا الواجب.

والذي نرى أنه لا يُؤخِّره إلى رمضان الثاني، ولو كان مسافرا، وبإمكانه أن يصوم في أيام الشتاء؛ لأنه لا بدَّ أن تمرَّ به أيام الشتاء، فيقضي ما فاته من رمضان في أيام الشتاء، ويحصل المقصود.