(۱۴۲۷) وقتی روغن روی پوست وضو را دشوار می‌کند؛ تکلیف طهارت چیست؟

(۱۴۲۷) سوال: از یکی از علما شنیدم که روغن روی پوست، مانع رسیدن آب به عضو در هنگام وضو گرفتن می‌شود. گاهی هنگام آشپزی کردن، قطرات روغن روی مو و اعضای وضویم می‌ریزد؛ آیا باید هنگام وضو گرفتن، این اعضا را با صابون بشویم یا استحمام کنم تا آب به آن‌ها برسد؟ همچنین من برای درمان، به موهایم روغن می‌زنم؛ راه حل چیست؟

جواب:

قبل از پاسخ به این سؤال، دوست دارم بیان کنم که الله B در کتاب روشنگر خویش فرموده است: {يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُؤُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إلَی الکَعْبَینِ} [المائدة: ۶] : ‌(ای کسانی ‌که ایمان آورده‌اید! هرگاه خواستید به نماز بایستید، صورت‌هایتان و دستانتان را تا آرنج بشویید. سپس سرهایتان را مسح نمایید و پاهایتان را تا مچ بشویید). برای عملی نمودن دستور شستن این اعضا یا مسح آن‌ها، باید چیزی که مانع رسیدن آب به آن می‌شود، برداشته شود؛ زیرا اگر چیزی مانع رسیدن آب به این اعضا شود، شستن آن‌ها امکان‌پذیر نخواهد بود.

بنابراین می‌گوییم: اگر کسی روغن را برای اعضای وضویش استفاده کند، دو حالت دارد: اگر روغن به صورت جامد و دارای جرم بر روی آن عضو ماند، باید قبل از وضو، آن را از روی عضوش بزداید زیرا وجودش مانع رسیدن آب به پوست می‌شود و در نتیجه وضو یا غسل صحیح نخواهد بود؛ اما اگر روغن، جذب پوست شد و فقط اثرش روی اعضای طهارت باقی مانده، ایرادی ندارد اما لازم است که بر آن عضو دست بکشد زیرا معمولا روغن چنین است که آب را پس می‌زند لذا شاید آب به تمام قسمت‌های آن عضو نرسد.

بنابراین به سؤال کننده می‌گوییم: اگر این مرهم یا روغنی که بر اعضای وضویت قرار دارد جامد و دارای جرمی است که مانع رسیدن آب به پوست می‌شود، باید آن را قبل از وضو گرفتن یا غسل کردن برداشته و بزدایی اما اگر جرمی نداشت اشکالی ندارد که وضو بگیری یا غسل کنی حتی اگر آن را با صابون نشُسته باشی ولی دستت را روی آن عضو بکش تا مبادا که آب از روی آن لیز خورده و به پوست نرسد.

تعداد بازدید: 10

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: سمعت من أحد الشيوخ أن الزيت حائل على البشرة عند الوضوء، وأنا أحيانًا عندما أعمل بالطبخ تساقط بعض قطرات الزيت على شعري وأعضاء الوضوء، فهل عند الوضوء لا بد من غسل هذه الأعضاء بالصابون، أو الاغتسال حتى يصل الماء إليها؟ كما أنه أضع بعض الزيت على شعري علاجا له، فماذا أفعل؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: قبل الإجابة على هذا السؤال أود أن أبين بأن الله -عز وجل- قال في كتابه المبين ﴿ يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصلوةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَينِ ﴾ [المائدة: ٦]. والأمر بغسل هذه الأعضاء، ومسح ما يمسح منها، يستلزم إزالة ما يمنع وصول الماء إليها؛ لأنه إذا وُجِد ما يمنع وصول الماء إليها لم يمكن غسلها.

وبناء على ذلك نقول: إن الإنسان إذا استعمل الدهن في أعضاء طهارته، فإما أن يبقى الدهن جامدا له جرم، فحينئذ لا بد أن يُزيل ذلك قبل أن يُطهر أعضاءه، وإن بقي الدهن هكذا جِرمًا فإنه يمنع وصول الماء إلى البشرة، وحينئذ لا تصح الطهارة.

أما إذا كان الدهن ليس له جرم، وإنما أثره باق على أعضاء الطهارة، فإنه لا يضر، ولكن في هذه الحال يتأكَّد أن يُمِرَّ الإنسان يده على العضو؛ لأن العادة أن الدهن يتمايز معه الماء، فربما لا يصيب جميع أعضاء العضو الذي يُطهره.

فنقول للسائل إذا إن كان هذا الدهن أو الزيت الذي يكون على أعضاء طهارتك جامدا له جرم يمنع وصول الماء فلا بد من إزالته قبل أن تتطهر، وإن لم يكن له جرم فإنه لا حرج عليك أن تتطهر، وإن لم تغسله بالصابون، لكن أمر يدك على العضو عند غسله؛ لئلا ينزلق الماء عنه.