(۱۱۰۲) اوصاف ۷۰ هزار نفری که وارد بهشت می‌شوند

(۱۱۰۲) سوال: آن هفتاد هزار نفری که بدون حساب وارد بهشت می‌شوند، چه اوصافی دارند؟ حال اگر کسی یکی از این صفات را نداشته باشد، باید چه کند؟

جواب:

این صفات را پیامبرﷺ بیان کرده‌اند. ایشان فرموده‌اند: «آنها کسانی هستند که از کسی نمی‌خواهند آنها را رقیه کند و از کسی نمی‌خواهند به آنها داغ بزند. بد فالی نمی‌کنند و بر پروردگارشان توکل می‌کنند».[۱] یعنی هنگامی که مریض هستند از کسی در خواست نمی‌کنند آنها را رقیه کند. نیز از کسی نمی‌خواهند که به خاطر درمان بیماری، آنها را داغ کند. همچنین بد فالی نمی‌کنند و اعتمادشان فقط به الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است و کارهایشان را به او می‌سپارند.

اما رفتن نزد پزشک برای مداوا شدن وارد این مسئله نمی‌شود. زیرا پیامبرﷺ نفرمود: کسانی که به دنبال مداوا شدن نمی‌روند، بلکه فرمود: کسانی که درخواست داغ شدن و رقیه شدن نمی‌کنند. البته در صورتی که شخص وقتی نزد پزشک می‌رود، قلبش به پزشک تعلق پیدا کند و شفا را وابسته به او بداند و امید و ترسش از بیماری به حرف پزشک باشد، در این صورت توکلش ناقص است. بنا بر این شایسته است انسانی که نزد پزشک می‌رود، معتقد باشد که پزشک فقط سبب می‌باشد و مسبب و شفا دهنده الله است تا نقصی در توکلش به وجود نیاید.

***

[۱] صحیح بخاری: کتاب الطب، باب من لم یرق، حدیث شماره (۵۴۲۰). همچنین صحیح مسلم: کتاب الإیمان، باب الدلیل علی دخول طوائف من المسلمین الجنة بغیر حساب و لا عذاب، حدیث شماره (۲۲۰)، از ابن عباس رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُمَا با این لفظ: «هُمُ الَّذِينَ لَا يَسْتَرْقُونَ، ‌وَلَا ‌يَتَطَيَّرُونَ، وَلَا يَكْتَوُونَ، وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ».

تعداد بازدید: 0

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: ما هي صفات السبعين ألفا الذين يدخلون الجنة بغير حساب؟ ومن كان ينقصه شيء من هذه الصفات ماذا يلزمه؟ مأجورين.

فأجاب – رحمه الله تعالى -: الصفات هي التي ذكرها النبي عليه الصلاة والسلام- فقال : «هم الذين لا يَسْتَرْقُون، ولا يَكْتَوون، ولا يَتَطيَّرون، وعلى ربهم يتوكلون». لا يسترقون» يعني: لا يطلبون أحدا يقرأ عليهم حال مرضهم. «ولا يَكْتوون»: لا يطلبون أحدًا يَكْوِيهم. «ولا يَتَطَيَّرون»: لا يتشاءمون. وعلى ربهم يتوكلون أي يعتمدون على الله تعالى، ويُفَوِّضون أمرهم إلى الله سبحانه. ولا يَدخُل في ذلك مَنْ عَرَض نفسه على الطبيب للدواء؛ لأن النبي صلى الله عليه وسلم لم يقل: لا يتداوون، بل قال: «لا يكتوون، ولا يسترقون». اللهم إلا أن يُعلق الإنسان قلبه بالطبيب، ويكون رجاؤه وخوفه من المرض متعلقا بالطبيب فهذا ينقص توكله على الله -عز وجل- . فينبغي للإنسان إذا ذهب إلى الأطباء أن يعتقد أن هذا من باب بذل الأسباب، وأن المسبب هو الله -سبحانه وتعالى- وحده، وأنه هو الذي بيده الشفاء، حتى لا ينقص توكله.