این ماتم که اهل میت بعد از مرگ برایش می‌گیرند از بدعت‌هایی است که در زمان رسول اللهﷺ و اصحابش معروف نبوده و در آن مفاسدی از جمع شدن آنها و نوحه‌خوانی است و نوحه‌خوانی از امور منکر بلکه از گناهان کبیره است...

برادران مسلمانم را دعوت می‌کنم که خود را خسته نکنند، وقت و مال را ضایع نکنند و از این کار دست بکشند زیرا خیری برایشان در بر ندارد بلکه با این کار به گناه نزدیک‌تر هستند تا این که در سلامت باشند...

تسلیت اهل میت با اینست که برای انسانی که مصیبت دیده با میت است چیزی یاد شود که او را بر صبر کردن و تحمل مصیبت تقویت کند، و بهترین چیزی که با آن تسلیت گفته می‌شود آن چیزی‌ست که پیامبر –عليه الصلاة والسلام– برای یکی از دخترانش ذکر نمود ...

تعزیه واجب نیست بلکه از جمله امور مستحب است لذا اگر لازمه‌ی حضور در مراسم تعزیه اختلاط زنان با مردان باشد جایز نیست زیرا نمی‌شود امری مستحب را با ارتکاب امری حرام انجام داد....

از زمانی که میت از دنیا می‌رود بازماندگان و مصیبت‌دیدگان تعزیه گفته می‌شوند زیرا از دنیا منتقل شده و رفته است...

تعزیه بدین معنا است که سخنی بگوییم که با آن تقویت شده و از آن برای صبر کردن در مقابل مصیبت کمک جوید. بهترین تعزیه همان است که از پیامبر ﷺ وارد شده که به یکی از دخترانش در حالی که بچه‌اش در حال جان کندن بود فرمود....

انسان هر کجا یافته شود تعزیه گفته می‌شود: در مسجد، بازار یا قبرستان. مادامی که مصیبت را از یاد نبرده در هر جایی تعزیه گفته می‌شود اما هرگاه مصیبت را از یاد برده و اثرش از او از بین رود تکرار تعزیه فایده‌ای ندارد...

تعزیه همان چیزی است که به شخص مصیبت دیده گفته می‌شود. هر سخنی که او را در مقابل مصیبت تقویت کند و اجر صبر و امید داشتن به اجر از الله À را برایش بیان کند که شامل مصافحه و بوسیدن نمی‌شود و این کار در زمان پیامبر ﷺ شناخته‌شده نبوده است....

بله جایز است برای برادر مسلمانت در زندگانی و بعد از مرگش دعا کنی و فرقی ندارد تنها باشی یا در مجلسی از مجالس باشی...

شکی نیست که اعلام کردن در این‌جا مکروه یا حرام است بنابر قول به این که اجتماع برای تعزیه مکروه یا حرام است....

غالباً مقصود از تعزیه در روزنامه‌ها اعلان مرگ شخصی است که به سبب مرگ وی تعزیه گفته می‌شود وگرنه کسی که قصد تعزیه گفتن دارد می‌تواند برای خانواده‌ی میت نامه‌ای بنویسد یا با تلفن با آنان تماس بگیرد و نیازی به این اعلام ندارد....

بر اثر گریه کردن بر پدرش گناهی بر وی نیست. زیرا این امری فطری است که انسان نمی‌تواند آن را دفع کند به ویژه زمانی که مصیبت را به یاد آورد یا چیزی از آثارش مثل کتاب، لباس، مجلس و چنین چیزهایی را ببیند اما برای انسان شایسته است به الله À پناه ببرد، صبر و شکیبایی کرده و مصیبتش و آنچه از دست داده را زیاد یاد نکند...