پیرامون این مسئله اصلی از قرآن و سنت نمی‌دانم که انسان در همان مکانی که از آن خلقت شده، دفن می‌شود....

قرائت بر میت بدعتی است که طبق آنچه می‌دانیم اصلی از سنت و عمل خلفای راشدین رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُم ندارد و بعد از مرگ میت فقط برایش دعا می‌شود....

این مسئله ضرر و زیانی به وی نمی‌رساند زیرا انسان در هر سرزمینی دفن شود روز قیامت از همان مکان برانگیخته می‌شود...

بهتر است انسان وصیت نکند که در مکان معینی دفن شود به ویژه اگر دوری و مشقت داشته باشد زیرا این مسئله خویشاوندان و دیگران را را به سختی می‌اندازد...

بله، جایز است مسلمان وصیت کند در مکان معینی دفن شود اما شایسته نیست  چنین کاری انجام دهد زیرا بازماندگان را به زحمت و سختی می‌اندازد ...

نمی‌دانم مقصود از بنا کردن قبر، این است که انسان بنایی را انتخاب کند تا در آن دفن شود یا مقصودش بنا کردن روی قبر است؛ اگر مقصودش اولی است یعنی مکانی را برای دفن شدن انتخاب کند، سنت این است که قبر دارای لحد باشد ....

بله، شتاب کردن در دفن میت و آماده کردن وی مانند غسل زدن، کفن کردن و نماز بر وی از سنت است...

مشروع در هنگام دفن میت این است که به پهلوی راست و رو به قبله قرار داده شود، با خشت پوشانده شود و با خاک دفن شود....

میت می‌داند مرده و به سرای آخرت منتقل شده است اما این‌که هرگاه در قبرش قرار داده شود بداند یا چیزهای دیگر -طبق آنچه می‌دانم- چیزی از پیامبر ﷺ وارد نشده است و از جمله امور غیبی است که جزم بدان مگر با نصی از قرآن و سنت صحیح جایز نیست....

قرین همان شیطان است که به اجازه‌ی الله بر انسان مسلط شده که او را به بدی‌ها دستور داده و از خوبی‌ها باز می‌دارد...

تلقین میت بعد از دفنش بدعت است زیرا از پیامبر ﷺ و یارانش در حدیث قابل قبولی وارد نشده است.....

این مسئله از پیامبر ثابت نیست...