این شک‌های که بر تو و بر بسیاری از مردم وارد می‌شود وهم و وسوسه‌های شیطان است که به قلب کسی که الله را عبادت می‌کند می‌اندازد تا عبادتش را فاسد کند

واجب است که برگردد و بشیند و سلام دهد سپس دو سجده را بعد از سلام به جا آورد.....

به نسبت کسانی که گمان کردند امام نیز همراه آنها در سجده است سجده کردند سپس دانستند که امام در رکوع است در این حالت از سجده بلند می‌شوند و به رکوع می‌روند و از امامشان تبعیت می‌کنند و نمازشان صحیح می‌باشد....

اگر برای رکعت زیادی در نمازش بلند شد هر زمانی که به یاد آورد بر گردد حتی اگر در رکوه باشد بشیند ....

سجده‌ی سهو بر او واجب نیست و او چیزی را از نماز تغییر نداده است....

بر تو سجده‌ی سهو لازم نمی‌باشد مادامی که چیزی از نماز از تو فوت نشده باشد...

اگر مأموم از اول نماز با امام همراه بوده است و چیزی از او فوت نشده است و سجده‌ی سهو بر او واجب شد، امام آن متحمل می‌شود و سجده‌ی سهو از او ساقط می‌شود....

مأموم از اول نماز با امام بوده است و اگر اینگونه می‌باشد بر او سجده‌ی سهو نمی‌باشد و امام آن متحمل می‌شود ....

بر او واجب است که نماز را کامل کند همانطور که رسول الله ﷺ در حدیثی که عِمران بن الحُصَیْن روایت می‌کند انجام داده است....

اگر این حالت بسیار رخ می‌دهد اعتباری ندارد یعنی اگر این شک همیشه برایش رخ می‌دهد اعتباری ندارد و آن‌چیزی را بگیرد که اول در قلبش می‌باشد...

اگر این فاصله طولانی شد و آن را به یاد نیاورد مگر بعد از مدت طولانی، بر او واجب می‌شود که نماز را از اول بخواند و سجده‌ی سهو ندارد.....

اگر بعد از نماز بلافاصله یا با گذشت وقت کمی که نماز از هم جدا نشود به یاد آوردی، آن رکعتی که ترک کردی را بخوان سپس سلام بده و سجده‌ی سهو کن سپس سلام بده....