(۶۶۷۶) سوال: از شیخ می‌خواهم که در مورد کیفیت شوخی‌کردن روشن‌گری کند و حکم آن بین دوستان و بین برادران و بین زن و شوهر چیست؟ آیا اگر برای خنداندن بگوییم: شخصی فلان کار و فلان کار کرد تا که حاضرین بخندند و ذکر نکنیم که آن شخص چه کسی بوده و فقط برای مثال باشد، حرام است؟

جواب:

شکی نیست که شوخی موجب آرامش و انس و خوشحالی می‌گردد و رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم نیز شوخی می‌کردند و فقط حق را می‌گفتند لذا اگر شوخی حق باشد مطلوب است مخصوصا اگر انسان احساس کند که هم‌نشین او خسته و ملول گشته و کاری ‌کند که خستگی و بی‌حالی از او رفع گردد؛ لذا این از امور ستودنی است اما اگر شوخی دروغ باشد و انسان با آن دروغ بگوید فقط به خاطر این‌که دیگران را بخنداند، رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم فرمودند: «وَيْلٌ لِلَّذِي يُحَدِّثُ فَيَكْذِبُ لِيُضْحِكَ بِهِ الْقَوْمَ، وَيْلٌ لَهُ، وَيْلٌ لَهُ»[۱]: (وای به حال کسی که در سخن گفتن دروغ می‌گوید تا دیگران را بخنداند؛ وای به حال او، وای به حال او) و این دلالت بر تحریم آن می‌دهد اما اگر قصه‌ای که برای شخصی رخ داده و حقیقی می‌باشد در حالی خندیدنی است و اسم آن را ذکر نکند، اشکالی ندارد زیرا حرامی در آن وجود ندارد.

[۱] تخریج آن گذشت.