یکشنبه 20 ربیع‌الثانی 1447
۲۰ مهر ۱۴۰۴
12 اکتبر 2025

(۵۶۵) حکم گفتن “شكراً “: (متشکرم)

(۵۶۵) سوال: آیا گفتن “شكراً “: (متشکرم) به کسی ‌که کار خوبی برایمان انجام ‌دهد، جایز است یا این که شکر و تشکر، فقط مخصوص الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است؟

جواب:

جایز است به کسی که در حق ما خوبی انجام داد، بگوییم: “شكراً“: (متشکرم) یا “شَكَرَ اللهُ إلَيكَ: (الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ به تو پاداش دهد) و… ؛ الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ می‌فرماید: {أَنْ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ} [لقمان: ۱۴]: (که من و پدر و مادرت را شکر کنی) بنابراین الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ شكر را برای خود و الدین اثبات نموده است. اما بهترین تشکر، این است که بگویید: “جَزَاكَ اللهُ خَيراً“: (الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ به تو پاداش خیر عطا نماید) زیرا در سنت چنین آمده است اما گفتن “متشکرم” سودی جز تشکر برای فرد نیکوکار ندارد؛ ولی اگر بگوید: “جَزَاكَ اللهُ خَيراً” یا “جَزَاكَ عَنِّي خَيراً” برای هر دو شخص (تشکر کننده و کسی که نیکی کرده است) فایده دارد.

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

تقول السائلة من الأفلاج: هل يجوز أن نقول كلمة “شكرًا” لمن عمل لصاحبه معروفًا ؟ أم أنها من خصائص الله -عز وجل-؟

فأجاب رحمه الله تعالى: يجوز أن نقول لمن أسدى إلينا معروفًا: شكرًا. أو شكر الله إليك. أو ما أشبه ذلك، قال الله تعالى: ﴿ أَنِ اشْكُرْ لي ولو لديك ﴾ [القمان: ١٤]. فأثبت الله الشكر له وللوالدين، لكن خير منها أن تقول له: جزاك الله خيرا. لأن هذا الذي وردت به السُّنة، أما كلمة «شكرًا» فماذا يستفيد منها الذي أسدى المعروف؟ لا يستفيد شيئًا، إلا أن الذي حصل له المعروف يتشكر من هذا فقط، لكن إذا قال: جزاك الله خيرا. أو: جزاك عني خيرا. صارت في هذا فائدة للطرفين؛ للمُسدِي المعروف، وللمسدّى إليه.

مطالب مرتبط:

(۵۵۸) حکم گفتن “يا وجهَ الله” هنگام خستگی

جایز نیست بلکه واجب است بگویی: "يا الله".

ادامه مطلب …

(۵۶۹) حکم گفتن عبارت “بر الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ باورم نمی‌شد که چنین رخ دهد”

این سخن، ایرادی ندارد زیرا مقصود گوینده، معنای آن است و لفظش مقصود نیست. از استعمال مردم می‌دانیم که هرگز منظورشان این نیست که الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را تصدیق نمی‌کنند.

ادامه مطلب …

(۵۶۸) حکم این سخن مردم: “بر الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ باورم نمی‌شد که تو را پیدا کنم”

تا زمانی که سخن در ذات خود، ممنوعیت و اشکال شرعی نداشته باشد، جایز است. بنابراین نظرم این است که اشکال و گناهی ندارد  زیرا مقصود از آن، واضح است و در ذات خود بر معنای فاسدی دلالت ندارد.

ادامه مطلب …

(۵۵۷) حکم گفتن جمله‌ی “الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ از تو حیا نمی‌کند”

به کاربردن این سخن جایز نیست.

ادامه مطلب …

(۵۴۰) حکم گفتن واژه‌ی “مرحوم” برای مردگان

اگر کسی که در مورد شخص مرده سخن می‌گوید از باب خبر دادن بگوید: مرحوم فلانی، مغفور له فلانی و... جایز نیست زیرا کسی نمی‌داند که آن فرد، مورد رحمت و مغفرت قرار گرفته است یا خیر؟

ادامه مطلب …

(۵۴۴) حکم اسم “محسن” برای اشخاص

نام‌گذاری به آن تا زمانی که قصد شخص، فقط اسم باشد، ایرادی ندارد زیرا از جمله اصحاب پیامبر ﷺ شخصی بود که حكيم نام داشت در حالی که حكيم از نام‌های الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است.

ادامه مطلب …

کُتُب سِتّة:  شش کتاب اصلی احادیث اهل سنت و جماعت:

صحیح بخاری
صحیح مسلم
سنن ابو داود
جامع ترمذی
سنن نسائی
سنن ابن ماجه