(۶۶۶۷) سوال: شیخ بزرگوار، پدر من هنگامی که عصبانی میشود بسیار به ما و مادرم لعنت میکند تا جایی که به همهی وسایلاتش اگر بیافتند لعنت میکند و حتی کلام، هنگامی که نمیتواند خوب تلفظ کند را نیز لعنت میکند و هنگامی که او را نصیحت میکنیم، از کوره در رفته و عصبانی میشود و بر علیه ما دعا میکند و میگوید: در حالی که من پدر شما هستم و از شما بیشتر میدانم مرا نصیحت میکنید؟ از شیخ بزرگوار که الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ به او جزای خیر بدهد میخواهم که پدرمان را نصیحت و توجیه کند؟
جواب:
مؤمن بسیار لعنتکننده و ناسزاگو نیست و کسانی که لعنت میکنند در روز قیامت شفاعتگر و شاهد قرار نمیگیرند و نصیحت من به این پدر این است که تقوای الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ را رعایت کند و هنگامی که خشم را احساس نمود به الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ از شیطان رانده شده پناه ببرد تا خشم او از بین برود و بداند اگر او کسی را مستحق لعنت نیست، لعنت کند، لعنت به خود او برمیگردد والعیاذ بالله.
و بداند معنای لعنت یعنی طرد و دوری از رحمت الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ میباشد لذا تقوای الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ در مورد خودش رعایت کند.
اما به نسبت شما اگر دیدید که نصیحت کردنتان فقط لج او را زیاد میکند و برکارش مداومت میکند پس در نصیحت کردن فایدهای نیست ولی از الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ برای او هدایت را بخواهید و اگر در روزی از روزها دیدید که آرام است و با شما انس گرفته با او به صورتی که از کوره در نرود صحبت کنید.