(۶۶۲۹) سوال: من جوانی هستم که با دوستان و برادرانم در سفر‌ها و مناسبات بسیار شوخی می‌کنم و من به این کار شناخته شده‌ام، آیا به خاطر این گناهی دارم؟
جواب:
اگر این شوخی حق می‌باشد یعنی متضمن دروغ و مسخره به کسی نمی‌باشد و فقط خوشحالی و نشاطی برای شادمانی برادران و دوستانش است، اشکالی ندارد بلکه به خاطر این نیت خوب اجر نيز دارد وقتی که قصدش از آن رفع خستگی و ملل برادرانش و خوشحال کردن آن‌ها باشد.
اما اگر متضمن دروغ یا مسخره کردن کسی باشد، جایز نیست زیرا رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم فرمودند: «وَيْلٌ لِلَّذِي يُحَدِّثُ فَيَكْذِبُ لِيُضْحِكَ بِهِ الْقَوْمَ، وَيْلٌ لَهُ، وَيْلٌ لَهُ»[۱]: (وای به حال کسی که در سخن گفتن دروغ می‌گوید تا دیگران را بخنداند؛ وای به حال او، وای به حال او).
همچنین مسخره کردن حرام می‌باشد چنانچه در حدیث آمده است: «كُلُّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ حَرَامٌ؛ دَمُهُ، وَمَالُهُ، وَعِرْضُهُ»[۲]: (تمام مسلمان بر مسلمان حرام است؛ خونش، مالش و آبرویش) مسخره کردن به آن از بزرگترین خدشه‌ای است که به آبروی برادرش وارد می‌کند.
[۱] مسند أحمد (٥/٥ ، رقم ۲۰۰۵۸) ، وسنن أبو داود: كتاب الأدب، باب في التشديد في الكذب، شماره (٤٩٩٠)، و سنن ترمذي: كتاب الزهد، باب فيمن تكلم بكلمة يضحك بها الناس، شماره (٢٣١٥) وقال: حسن.
[۲] صحیح مسلم: كتاب البر والصلة والآداب، باب تحريم ظلم المسلم، وخذله، واحتقاره ودمه، وعرضه، وماله، شماره (٢٥٦٤).
