(۵۲۵۵) سوال: من پدری دارم همراه با من در خانه و با فرزندانم و زنم زندگی می‌کند و من در خانه نیستم چون کارم در خارج از استان می‌باشد و هر ماه یا هر ۲۰ روز به مدت یک هفته به خانه برمی‌گردم و هر دفعه که به خانه‌ام برمی‌گردم می‌یابم که سبب مشکلات با زن و فرزندانم شده و او غالبا بدون سبب به آن‌ها با ضرب و شتم تعدی می‌کند و او را نصیحت کرده‌ام که این که از اعمالی که دین اسلام به آن راضی نمی‌گردد دیت بردارد ولی حرف مرا گوش نمی‌دهد و او بسیار متعصب است و براساس اصول واجبات دینی خود را به جا نمی‌آورد با وجود این که سن او ۶۵ سال است و سلامتی او خوب است و زنم از او بسیار شکایت می‌کند حتی فرزندانم نمی‌خواهند که او را ببینند به سبب تندی و معامله‌ی غیر انسانی که با آن‌ها می‌کند، آیا زن و ۴ فرزندم را رها کنم و پدرم را اختیار کنم؟ یا پدرم را ترک کنم و با فرزندان و همسرم زندگی کنم چون من نمی‌توانم بین این دو را جمع کنم؟

جواب:

ما به این سوال از دو ناحیه جواب می‌دهیم:

اولا به نسبت این پدر: ما او را نصیحت می‌کنیم که این اعمالی که به او نسبت داده شد اگر که صحیح است آن‌ها را ترک کند و به او می‌گوییم: تقوای اللهÀ را در خود و پسرش و نوه‌ها و عروسش رعایت کند چرا مه او در تمام اعمال خود که از او سر می‌زند مورد سوال قرار می‌گیرد.

دوما به نسبت این پسر: کسی که به این امتحان مبتلا شده است می‌گوییم: از صبر نمودن بر این حالت ممکن نیست اشکالی ندارد که با زن و فرزندانش در مکانی دیگر باشد ولی صله و رابطه را بین خود و پدرش قطع نکند و اگر حال او به گونه‌ای است که می‌تواند مردی را نزد پدرش بگذارد که خدمت او بکند خوب است ولی زن و فرزندانش را طعمه‌‌ی این مشکل قرار ندهد بلکه بین آن کمع ببندد یعنی بین زندگی نیک با فرزندانش با مراعات نمودن پدرش.