(۵۲۵۱) سوال: من با مردی مسن ازدواج کرده‌ام و از او فرزندانی دارم ولی او به من عنایتی ندارد و خیلی با من نمی‌شیند بلکه نزد همسر دوم خود می‌رود و همچنین به نیز هزینه کافی را پرداخت نمی‌کند، آیا جایز است که او را هجر کند با وجودی که او نماز می‌خواند و روزه می‌گیرد؟

جواب:

اولا شایسته است که او را نصیحت کند و اللهÀ را به یاد او بیاندازد و برای او واضح کند که خطر ظلم و جور بزرگ است چرا که رسول اللهﷺ فرموده است: «مَنْ كَانَتْ لَهُ امْرَأَتَانِ فَمَالَ إِلَى إِحْدَاهُمَا؛ جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَشِقُّهُ مَائِلٌ»[۱] : (هرکس دو همسر داشته باشد و به يکی از آنها میل کند، روز قيامت درحالی – به ميدانِ حشر – می آيد که نيمی از بدنش خميده است): و برای او بیان کند که حق خود بر او واجب است را نمی‌بخشد چه بسا اگر او را به یاد اللهÀ بیاندازد و او عذر خواهی کند و او را یاد آور شود که از حق خود نمی‌گذرد.

با این وجود به این زن می‌گویم: بر آن صبر کند و نزد اللهÀ احتساب اجر کند و واجب او را به جا آورد زیرا به جا آوردن واجب شوهر از تقوای اللهÀ است و اللهÀ می‌‌فرماید: {وَمَن یَتَّقِ ٱللَّهَ یَجۡعَل لَّهُۥ مِنۡ أَمۡرِهِۦ یُسۡرࣰا } [سوره الطلاق: ۴] : (و هرکس از الله بترسد، (الله) کارش را برایش آسان می‌سازد): و :{وَمَن یَتَّقِ ٱللَّهَ یَجۡعَل لَّهُۥ مَخۡرَجࣰا* وَیَرۡزُقۡهُ مِنۡ حَیۡثُ لَا یَحۡتَسِبُ} [سوره الطلاق: ۲-۳] : (و هرکس که از الله بترسد، (الله) راه نجاتی برای او قرار می‌دهد* و او را از جایی که گمان ندارد روزی می‌دهد): جواب دشمنی را با دشمنی و جواب کوتاهی را با کوتاهی دادن فقط امر بدتر خواهد کرد و من می‌ترسم که اگر این زن نیز آن‌طور که مرد با او با ظلم و جور تعامل می‌کند، تعامل کند، بین آن‌ها جدایی کامل رخ دهد لذا شوهرش از او ناراحت و دل‌تنگ شود سپس او را طلاق دهد و در این حالت خانواده و جمع آن‌ها از هم بپاشد و این خلاف آنچه شریعت از ائتلاف و اتفاق می‌خواهد می‌باشد.

[۱] رواه احمد (۷۹۳۶) و ابو داود (۲۱۳۳) و الترمذی (۱۱۴۱) و ابن ماجه (۱۹۶۹).