(۴۳۸۸) آیا فضل عمره‌ در رمضان محدود به اول یا وسط یا آخر آن است؟

(۴۳۸۸) سوال: آیا فضل عمره‌ در رمضان محدود به اول یا وسط یا آخر آن است همانطور که عوام می‌گویند؟

جواب:

عمره در رمضان محدود به اول یا وسط یا آخر آن نیست بلکه در عام است و شامل اول و وسط و آخر آن می‌شود زیرا رسول اللهﷺ فرمودند: «إِنَّ عُمْرَةً فِيهِ تَعْدِلُ حَجَّةً»[۱] : ((ثواب) يک عمره در آن (رمضان) برابر با يک حج است): و ایشان آن را مقید نکرد بنابراین وقتی کسی در رمضان سفر کرد و در آن عمره را ادا کرد مانند کسی است حجی را ادا کرده است.

نکته‌ای که این‌جا وجود دارد این است که بعضی از برادران برای ادای عمره به مکه می‌روند و برخی از ایشان یک یا دو روز قبل از رمضان عمره می‌کنند لذا اینها اجر عمره‌ای که در رمضان ادا می‌شود را ندارند و اگر سفرش را به تأخیر بیاندازد تا روز که احرام می‌بندد در رمضان باشد بهتر و اولی است.

و همچنین برخی از مردم در اول رمضان می‌آیند و عمره می‌کنند و در وسط ماه به تنعیم می‌روند تا این که عمره‌ی دیگری را به جا آوردند و همچنین در آخر رمضان بار دیگر به تنعیم می‌روند تا این که سه عمره انجام داده باشند و این عمل اصلی در شره ندارد بلکه رسول اللهﷺ در فتح مکه ۱۹ روز در مکه اقامت داشتند ولی به تنعیم نرفتند تا که عمره به جا آورند با وجود این که فتح مکه در رمضان بود بعد از تمام شدن جنگ به تنعیم نرفت که عمره کند بلکه هنگامی که از جنگ طائف برگشت و در جعرانه غنیمت‌ها را تقسیم کرد شب از جعرانه خارج شد و برای عمره کردن به مکه آمد.

و در این دلیلی است که شایسته نیست انسان برای انجام عمره از مکه به تنعیم یا جای دیگر برود که احرام ببندد زیرا اگر این کار خوب می‌بود رسول اللهﷺ به آن اولی‌تر بود که آنجام دهد چون ما می‌دانیم که رسول اللهﷺ حریص‌ترین شخص بر انجام کارهای خیر می‌باشد و رسول اللهﷺ کسی است که تشریع می‌کند و از جانب اللهÀ امور شرعی را می‌رساند و اگر این از امور شرعی می‌بود آن را با قول یا فعل یا تقریرش برای امت بیان می‌نمود اما هیچ کدام از این‌ها وجود ندارد لذا تبعیت از این بهتر است به وجود آوردن بدعت است هرچند که کم باشد.

[۱] رواه مسلم.

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: هل الْعُمْرَةُ في رمضان الفضل فيها هو محدد بأول رمضان ووسطه، أو آخره، كما تقول العامة؟

فأجاب -رحمه الله تعالى-: الْعُمْرَةُ في رمضان ليست محددة بأوله ولا بوسطه ولا بآخره، بل هي عامة في أول الشهر، وَوَسَطِهِ، وَآخِرِه، لقول النبي صلى الله عليه وسلم: «إِنَّ عُمْرَةٌ فِيهِ تَعْدِلُ حَجَّةٌ»، ولم يقيدها -صلوات الله وسلامه عليه، فإذا سافر الإنسان في رمضان وأدى فيه عُمْرَةً كان كمن أدى حَجَّةٌ.

وهنا أقف لأنبه بعض الإخوة الذين يذهبون إلى مَكَّةَ لأداءِ الْعُمْرَةِ، فَإِن منهم من يتقدم قبل رمضان بيوم أو يومين، فيأتي بالْعُمْرَةِ قبل دخول الشهر، فلا ينال الأجر الذي يحصل فيمن أتى بالْعُمْرَةِ في رمضان، فلو أَخَرَ سفره حتى يكون يوم إحرامه بالعُمْرَةِ في رمضان لكان أحسن وأولى.

كذلك يوجد بعض الناس الذين يأتون في أول الشهر لعُمْرَةِ إذا كان في وسط الشهر خرجوا إلى التَّنْعِيمِ فأتوا بِعُمْرَةٍ أخرى، وفي أخر الشهر يخرجون أيضًا إلى التَّنْعِيمِ فيأتون بِعُمْرَةٍ ثالثة، وهذا العمل لا أصل له في الشرع، بل إن النبي صلى الله عليه وسلم أقام في مَكَّةَ عام الفتح تسعة عشر يوما، ولم يخرج إلى التَّنْعِيمِ ليأتي بِعُمْرَة، مع أنه فتح مكة في رمضان، ولم يخرج بعد انتهاء القتال إلى التَّنْعِيمِ ليأتي بِعُمْرَةِ بل أتى بالْعُمْرَةِ حين رجع من غزوة الطائف نزل الْجِعْرَانَةَ وقَسَّمَ الغنائم هناك، وأتى بِعُمْرَةٍ من الْجِعْرَانَةِ، ثم خرج من ليلته -عليه الصلاة والسلام-.

وفي هذا دليل على أنه لا ينبغي للإنسان أن يخرج من مَكَّةَ لِيَأْتِيَ بِعُمْرَةٍ من التنعيم أو غيره من الحِل، لأن هذا لو كان من الخير لكان أولاهم به رسول الله صلى الله عليه وسلم، لأننا نعلم أن رسول الله صلى الله عليه وسلم أحرص الناس على الخير، ولأن النبي صلى الله عليه وسلم مُشَرِّع ومُبَلغ عن الله – سبحانه وتعالى-، ولو كان هذا من الأمور المشروعة لبينه النبي صلى الله عليه وسلم لأمته، إما بقوله، وإما بفعله، وإما بإقراره، وكل ذلك لم يكن، والاتباع وإِن قَلَّ خَيْرٌ من الابتداع.