(۴۳۳۳) حکم ترک اقامت شبانه در منی و گذراندن بخشی از شب در مسجدالحرام

(۴۳۳۳) سوال: در منی مکانی برای اقامت ما وجود نداشت و ما در آن در شب‌های مبیت تا بعد از نصف شب منتظر می‌ماندیم سپس به سوی بیت الله الحرام می‌رفتیم و بقیه‌ی شب را آمجا می‌گذراندیم، حکم این چیست؟

جواب:

حکم عمل شما این است که به جا آمده است ولی شایسته بود که شما خلاف این را انجام می‌دادید و در ایام تشریق شب و روز را در منی باقی می‌ماندید و اگر مکانی برای شما نبود صبر می‌کردید تا این که مردم تمام می‌شدند یعنی پیش آخرین خیمه می‌ماندید و اگرچه خارج از منی بود هنگامی که نهایت تلاش خود را در یافتن مکانی برای خود کردید و اگر مکانی را در منی نیافتید پس پیش آخرین خیمه‌های مردم می‌ماندید و بعضی از اهل علم در زمان‌‌مان بر این نظر هستند که اگر کسی مکانی در منی نیافت شب ماندن در آن از او ساقط می‌شود و برای او جایز است که شب را در هر مکانی از مکه یا غیر از مکه بگذراند و آن را بر کسی که عضوی از اعضای وضو ندارد چ از غسل آن از او ساقط می‌شود قیاس گرفته‌اند اما در این محل نظر است زیرا عضو حکم طهارت به آن تعلق دارد و آن عضو وجود ندارد اما در این‌جا مقصود از شب ماندن جمع شدن مردم همانند امتی واحد می‌باشد لذا واجب است انسان نزد آخرین خیمه بماند تا با حجاج باشد و نظیر این هنگامی است که مسجد از جماعت پر می‌شود و مردم حول مسجد نماز می‌خوانند و باید صف‌ها به هم متصل باشد تا این که جماعتی واحد باشد لذا شب ماندن نیز نظیر همین است و نظیر عضو قطع شده در وضو نیست.

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: لم يكن عندنا مكان للإقامة في مِنّى، فكنا ننتظر فيها في ليالي المبيت إلى ما بعد منتصف الليل، ثم نغادرها إلى بيت الله الحرام فنقضي فيه بقية الليل، فما الحكم في هذا؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: الحكم في هذا أن عملكم مجزئ، ولكن الذي ينبغي لكم خلاف ذلك الذي ينبغي لكم أن تَبقَوا في مِنى ليلا ونهارًا في أيام التشريق، فإن لم يكن لكم مكان فلكم أن تبقوا حيث انتهى الناس، يعني عند آخر خيمة، ولو خارج مِنّى إذا لم تجدوا مكانًا، إذا بحثتم أتم البحث، ولم تجدوا مكانًا في منى، فكونوا عند آخر خيمة من خيام الناس، وقد ذهب بعض أهل العلم في زمننا هذا إلى أنه إذا لم يجد الإنسان مكانًا في مِنّى فإنه يسقط عنه الْمَبِيتُ، فإنه يجوز له أن يبيت في أي مكان في مَكَّةَ أو في غيرها، وقاس ذلك على ما إذا فُقِدَ عضو من أعضاء الوضوء، فإنه يسقط غسله، ولكن في هذا نظر لأن العضو يتعلق حكم الطهارة به ولم يوجد أما هذا فإن المقصود من الْمَبِيتِ أن يكون الناس مجتمعين أمة واحدة، فالواجب أن يكون الإنسان عند آخر خيمة حتى يكون مع الْحَجِيجُ، ونظير ذلك ما إذا امتلأ المسجد من الجماعة، وصار الناس يُصَلُّونَ حول المسجد فإنه لا بد أن تتواصل الصفوف، وأن يكون كل صف إلى الصف الآخر حتى يكون الجماعة جماعةً واحدة، فالمبيت نظير هذا، وليس نظير العضو المقطوع.