(۴۲۷۳) حکم طواف بیش از حد در عمره به قصد تبرک

(۴۲۷۳) سوال: برای عمره احرام بستم و مناسک آن را ادا کردم مگر این که بیش از هفت دور طواف نمودم زیرا مشغول دعا کردن بودم و نمیتوانستم تعداد دورها را حفظ کنم و در هر مرتبه از ابتدا میشمردم و تقریبا بیش بیست دور طواف نمودم با خودم گفتم: بیشتر طواف کنم که برای من خوب است آیا این فعل جایز است؟ آیا عمرهام درست است؟ شیخ بزرگوار! لطفا توضیح دهید.

جواب:

شایستهی انسان مسلمان این است که به عبادتش اهمیت دهد و حواس او جمع باشد که کم و زیاد نکند و معلوم است که آن چه در طواف مشروع است این است که هفت دور بدون اضافه است و اضافه بر هفت دور شایسته نیست اما در صورتی که شک کرد آیا هفت دور طواف نموده یا شش دور و ترجیح نداد که هفت دور طواف نموده یک دور دیگر طواف میکند تا هفت دور کامل شود و اضافه کردن بر این عددی که الله À آن را بر زبان رسولش ﷺ مشروع نموده بلکه الله À آن را در سنت رسولش ﷺ مشروع نموده شایسته نیست و این که انسان در طواف مشغول به ذکر و دعا باشد هرگز مانع جمع بودن حواس در شمردن دورهای طواف نمیشود اما اگر فرض شود انسان بیش از هفت دور طواف نمود طواف او به دلیل جدا بودن هر دور از دیگری باطل نمیشود بر خلاف نماز که اگر نماز چهار رکعتی را پنج رکعت خواند نماز او درست نیست زیرا نماز از ابتدای تکبیر اولی که وارد نماز میشود تا سلام دادن یکپارچه است اما طواف هر دوری مستقل است هر چند که هفت دور پشت سر هم است اما اگر دور هشتم، نهم یا دهم را اضافه نمود طواف او باطل نمیشود.

تعداد بازدید: 1

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

تقول السائلة: لقد أحرمت بالْعُمْرَةِ، وأديت مناسكها غير أني طفتُ بالبيت الحرام أكثر من سبع مرات، لأنني كنت مشغولة بالدعاء، ولا أستطيع حفظ العدد، فكنت أعدُّ من الأول في كل مرة، وتقريبا طُفْتُ أكثر من عشرين مرة، وقلت في نفسي: أطوف أكثر فهو خير لي، فهل هذا يجوز؟ وهل عمرتي صحيحة أم غير صحيحة ؟ نرجو التوضيح فضيلة الشيخ.

فأجاب – رحمه الله تعالى-: الْأَوْلَى بالْمُسْلم والأجدر به أن يكون مهتما بعبادته، وأن يكون حاضر القلب فيها حتى لا يزيد فيها ولا يُنْقِصُ، ومن المعلوم أن المشروع في الطَّوَافِ أن يكون سبعة أشواط فقط بدون زيادة، ولا تنبغي الزيادة على سبعة أشواط، ولكن إن شك هل أتم سبعة أو ستة، ولم يترجح عنده أنها سبعة، فإنه يأتي بشوط واحد يُكْمِلُ به الستة، ولا ينبغي أن يزيد عن العدد الذي شرعه الله عز وجل على لسان رسوله -صلى الله عليه وعلى آله وسلم-، بل شَرَعَهُ الله في سنة رسول الله -صلى الله عليه وعلى آله وسلم-، وكون الإنسان يشتغل بالذكر والدعاء في الطَّوَافِ لا يمنع أبدا أن يكون حاضر القلب في عدد الطَّوَافِ، أي: عدد أشواطه لكن لو فُرِضَ أن زاد الإنسان على سبعة أشواط، فإن طوافه لا يبطل لانفصال كل شوط عن الآخر، بخلاف الصلاة فإنه لو صلى الرباعية خمسا لم تصح صلاته، لأنها جزء واحد فإنه من حين أن يُكَبُرَ يدخل في الصلاة إلى أن يُسَلَّمَ. أما الطَّوَافُ فإن كل شوط مستقل بنفسه، وإن كان سبعة أشواط متوالية، لكن إذا زاد ثمانية أو تسعة أو عشرة، فإن ذلك لا يبطل الطَّوَافَ.