(۴۲۶۲) سوال: اگر انسان عمره گزار باشد و غسل بزند سپس از زخمی که دارد کمی خون خارج شود؛ آیا عمرهاش را کامل سازد؟ آیا این خون وضویش را باطل میسازد؟
جواب:
اگر انسان عمره گزار باشد و از زخم او خون خارج شود تأثیری بر عمرهی او ندارد همچنین اگر حاجی باشد و از زخم او خون خارج شود تأثیری بر حج او ندارد همچنین اگر در اثنای احرام زخمی شود و خون از او خارج شود تأثیری بر نسک او ندارد و از پیامبر ﷺ ثابت شده که: «أنه احتجم و هو محرم»[۱]: (در حالی که مُحرم بود حجامت کرد) و حجامت تأثیری بر احرام او نگذاشت.
به نسبت باطل شدن وضو به خاطر خارج شدن خون از زخم میگوییم: هر چقدر هم زیاد باشد وضو را باطل نمیکند لذا خونی غیر از خونی که از دو طرف خارج میشود وضو را باطل نمیسازد و زمانی که دلیل صحیح و صریحی وجود ندارد که وضو را باطل نمیسازد اصل باقی ماندن طهارت است و نمیتوان از این اصل رویگردان شد و طهارت را باطل ساخت مگر این که یک چیز یقینی باشد زیرا قاعده این است که یقین به وسیلهی شک از بین نمیرود و زمانی که پیامبر ﷺ به کسی که از شکم خود چیزی را احساس کرد و مانده بود که آیا چیزی از او خارج شده یا خیر فرمود: «لا يخرج -يعني من المسجد و كذلك من صلاته- حتى يسمع صوتا أو يجد ريحا»[۲]: (از مسجد و نماز خارج نمیشود مگر این که صدایی را بشنود یا بویی را احساس کند) زیرا این شکی که ناگهانی بر طهارت یقینی ایجاد شده تأثیری ندارد همچنین زمانی که شک در ثبوت شرعی بیوضویی ایجاد شود تأثیری بر طهارت یقینی ندارد.
خلاصه این که خونی که از زخم در اثنای احرام هنگام حج یا عمره خارج میشود تأثیری ندارد و خونی که غیر از دو طرف انسان (شرمگاه جلو و عقب) خارج میشود وضو را باطل نمیکند چه کم و چه زیاد باشد همچنین وضو با استفراغ، ریمی که از زخمها خارج میشود یا … باطل نمیشود زیرا آن چه از بدن خارج میشود وضو را باطل نمیسازد مگر آن چه از دو طرف انسان یعنی شرمگاه جلو و عقب خارج شود.
[۱] بخاري: كتاب الصوم، باب الحجامة والقيء للصائم، شمارهى (۱۹۳۸)، ومسلم: كتاب الحج، باب جواز الحجامة للمحرم، شمارهى (۱۲۰۲).
[۲] بخاري: كتاب الوضوء، باب من لا يتوضأ من الشك حتى يستيقن، شمارهى (۱۳۷)، ومسلم: كتاب الحيض، باب الدليل على أن من تيقن الطهارة ثم شك، شمارهى (۳۶۱).
