(۴۲۳۶) حکم بلند کردن صدا در دعای جمرات

(۴۲۳۶) سوال: الحمدلله در سال گذشته حج را ادا نمودم اما در این حج سخنی گفتم که میترسم روی حج من تأثیر گذاشته باشد و این سخن را در حالی که گفتم که در منی از مکانی بالا میرفتم و خسته شده بودم گفتم: به الله از این مکان پناه میبرم!

این حرف را از روی نادانی و بدون قصد گفتم میخواهم بدانم آیا این حرف روی حج من تأثیر میگذارد همچنین در جمرات با صدای کمی بلند دعا کردم و گمان میکنم مردان صدای مرا شنیدند؛ آیا اگر صدای مرا شنیده بر من گناه است؟ لطفا پاسخ دهید جزاکم الله خیرا.

جواب:

اول: سخن او: به الله از این مکان پناه میبرم؛ گمان نمیکنم این شخص به الله À از این مکان به خاطر این که مکانی از مکانهای حج بوده پناه برده باشد اما از این مکان به خاطر سختی و مشقت آن پناه برده است و این چیزی از حج او کم نمیکند.

دوم: این که مردم صدای او را شنیده اند اشکالی ندارد چه در حج و چه غیر از حج باشد زیرا صدای زن عورت نیست به دلیل فرمودهی الله À: {فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفًا}[احزاب: ۳۲](پس در سخن گفتن نرمی نکنید که آنگاه کسی که در دلش بیماری است طمع کند و سخن شایسته بگویید) نهی الله À از به نرمی سخن گفتن دلالت میدهد بر این که اصل سخن گفتن جایز است زیرا نهی نمودن از چیز خاصتر دلالت بر جایز بودن عامتر میدهد.

بنابراین صدای زن عورت نیست و جایز است در حضور مردان هنگام نیاز صحبت کند مگر این که ترس از فتنه داشته باشد در این صورت این سبب اقتضا میکند که از بالا بردن صدایش منع شود.

اگر کسی بگوید: آیا زن به پایین آوردن صدای خود هنگام لبیک گفتن امر نشده است با این وجود که اصل در لبیک گفتن این است که با صدای بلند باشد؟ میگوییم: بله، امر اینگونه است زن به پایین آوردن صدا در هنگام لبیک گفتن و اگر همراه جماعت نماز خواند به پایین آوردن صدا در هنگام خواندن اذکار بعد از نماز امر شده است زیرا زمانی که یک زن صدای خود را بالا آورد ترس آن میرود یکی از مردانی که صدای او را شنید به آن صدا وابسته شود و فتنه حاصل شود به همین دلیل گفتیم: ما دامی که ترس فتنه نباشد اشکالی ندارد زن صدای خود را در میان مردان بالا آورد اما با نرمی سخن گفتن در هر حالتی حرام است.

تعداد بازدید: 3

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

تقول السائلة: حَجَجْتُ العام الماضي وأحمد الله على ذلك، ولكنني في هذا الْحَجِّ قلت كلمة خشيت أن تكون أَثَرَتْ في حَجِّي، وهذه الكلمة قلتها وأنا أصعد مكانًا في مِنّى وتعبتُ، فقلت: أعوذ بالله من هذا المكان. قلت ذلك عن جَهْلِ مِنّي، ومن غير قصد، وأريد أن أعرف هل هذا يؤثر في حجي. وأيضًا عند الْجَمَرَاتِ دعوت بصوت مرتفع قليلا، وأظن أن الرجال سمعوا صوتي، هل إذا سمعوا صوتي عليَّ إثم في ذلك؟ أفيدوني جزاكم الله خيرًا.

فأجاب – رحمه الله تعالى-: أما الأول وهو قولها: أعوذ بالله من هذا المكان. فلا أظنها استعاذت بالله من هذا المكان من أجل أنه مَشْعَرٌ من مشاعر الحج، لكن تعوذت من هذا المكان لصعوبته ومشقته عليها، وهذا لا يُنْقِصُ شيئًا من حجها.

وأما الثاني: وهو سماع الرجال صوتها، فلا بأس به أصلا، سواء في الْحَجِّ أو في غيره، فإن صوت الْمَرْأَةِ ليس بعورة، لقول الله -تبارك وتعالى-: ﴿ فَلَا تَخضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا ﴾ [الأحزاب: ٣٢] فنهي الله -عز وجل- عن الخضوع بالقول يدل على جواز أصل القول، لأن النهي عن الأخص يدل على جواز الأعمِ.

وعلى هذا فالمرأة صوتها ليس بعورة، يجوز لها أن تتكلم لحاجة بحضرة الرجال، إلا إذا خافت فتنة، فحينئذ يكون هذا هو السبب الذي يقتضي منعها من رفع صوتها.

فإذا قال قائل : أليست الْمَرْأَةُ مأمورةً بخفض الصوت عند التلبية، مع أن الأصل في التلبية أن تكون جَهْرًا؟ قلنا: نعم، الأمر كذلك، تؤمر الْمَرْأَةُ بخفض الصوت في التلبية، وبخفض الصوت في أذكار صلوات الْفَرِيضَة إذا صلت مع الجماعة، وذلك لأن إظهار الْمَرْأَةِ صوتها يخشى منه أن يتعلق بصوتها أحد من الرجال يسمعه، فيحصل بذلك فتنة، ولهذا قلنا: إنه لا بأس برفع الْمَرْأَةِ صوتها في حضرة الرجال، ما لم تَخشَ الفتنة، أما الخُضُوعُ بالقول فهذا حرام بكل حال.