(۳۲۱۶) سوال: با توجه به قرآن کریم میدانیم که شیرخوارگی کامل دو سال است؛ آیا این دلیلی بر جایز بودن استعمال اسبابی که مانع بارداری در این دو سال میشود، است؟ زیرا میدانیم که اگر در اثنای این دو سال زن حامله شود، شیر مادر خشک شده و کودک شیرخوار از اولین حقوقش محروم میماند؛ لطفاً پاسخ دهید، بارک الله فیکم.
جواب:
آیهای که بدان اشاره شد فرمودهی الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ است: {وَالْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلَادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ لِمَنْ أَرَادَ أَنْ يُتِمَّ} [البقرة: ٢٣٣]: (و مادران (باید) فرزندان خود را دو سال تمام شیر دهند (این دستور) برای کسی است که بخواهد دوران شیر خوارگی را تکمیل کند) و این آیه بر استفاده از از قرصهای جلوگیری از بارداری در این مدت دلالت ندارد؛ زیرا استفاده از قرص جلوگیری شایسته نیست چرا که رسول الله صَلَّىاللهُعَلَيْهِوَآلِهِوَسَلَّم به ازدواج با زنی که به شوهرش بسیار محبت میکند و زیاد فرزند میآورد توصیه نمودهاند[۱] و بدون شک که کثرت امت باعث عزت، قوت و سربلندی آن است و از این رو الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ در فرمودهاش بر بنی اسرائیل منت نهاد: {وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا} [الإِسراء: ٦]: (و (تعداد) نفرات شما را بیشتر (از دشمن) گردانیم) و شعیب عَلَيْهِالسَّلَام نیز به قومش یادآور شد زمانی که فرمود: {وَٱذْكُرُوٓا۟ إِذْ كُنتُمْ قَلِيلًۭا فَكَثَّرَكُمْ} [الأعراف: ٨٦]: (و به یاد آورید زمانی را که اندک بودید و او شما را بسیار گردانید).
لذا بر امت اسلامی شایسته است تا جایی که برایشان ممکن است از اسباب تکثیر نسل استفاده نمایند و اگر که زن در اثنای شیر دادن حامله شود و از شیرش کم شود، الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ برای این کودک جهت دیگری را برای شیر خواری قرار میدهد الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ میفرماید: {وَإِنْ تَعَاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْرَى} [الطلاق: ٦]: (و اگر به توافق نرسیدید، پس زن دیگری (به درخواست شوهر) او را شیر دهد) و الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ بندگانش را از روزیاش محروم نمیسازد، الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ میفرماید: {وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَاكُلٌّ فِي كِتَابٍ مُبِينٍ} [هود: ٦]: (و هیچ جنبندهای در زمین نیست، مگر اینکه روزیاش بر (عهده) الله است و (او) قرارگاه و مکان دفنش را میداند، همه اینها در کتابی روشن (ثبت) است).
[۱] سنن ابوداود: کتاب النکاح، باب النهی عن التزویج من لم یلد من النساء، شمارهی (۲۰۵۰) و النسائی: کتاب النکاح، باب کراهیة تزویج العقیم، شمارهی (۳۲۲۷) و ابن ماجه: کتاب النکاح، باب ما جاء فی فضل النکاح، شمارهی (۱۸۴۶).