(۲۲۹۰) حکم بالا بردن انگشت اشاره در هنگام تشهد در نماز

(۲۲۹۰) سوال: حکم بالا بردن انگشت اشاره در هنگام تشهد در نماز چیست؟ و کی پایین آوردن آن واجب است؟ آیا در پایان: أشهد أن لا إله إلا الله یا در هنگام پایان: و أشهد أن محمدا رسول الله؟

جواب:

بالا بردن انگشت اشاره در تشهد فقط درهنگام دعا می‌باشد یعنی: در هنگام تمام جملات دعایی انگشت اشاره بالا برده می‌شود مثلا هنگامی که می‌گوید: السلام علیک أیها النبی که دعایی سلامتی برای رسول الله ﷺ است انگشت اشاره بالا می‌برد و همچنین هنگامی که می‌گوید: السلام علینا و علی عباد الله الصالحین و همچنین در هنگام گفتن: اللهم صل علی محمد و علی آل محمد و همچنین در هنگام گفتن: اللهم بارک علی محمد و علی آل محمد و همچنین در هنگام گفتن: أعوذ بالله من عذاب جهنم و من عذاب القبر و من فتنة المحیا و الممات و من فتنة المسیح الدجال، که جمله‌ی دعایی هستند و انگشتش را بالا می‌برد و زمانی که جمله دعایی نیست انگشتش را بالا نمی‌برد و آن را جمه نمی‌کند بلکه آن را در حالت عادی قرار می‌دهد این چیزی است برای من از سنت رسول الله ﷺ آشکار گشته است.

و اما بالا بردن انگشت از اول تشهد تا آخر آن یا حرکت دادن آن از اول تا آخر و بدون ملاحظه جمله‌ی دعایی، اصلی برای آن در سنت نمی‌شناسم.

تعداد بازدید: 14

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: ما حكم رفع السَّبَّابة أثناء التشهد في الصلاة؟ ومتى يجب خفضها؟ هل هو عند انتهاء قولنا: أشهد أن لا إله إلا الله، أم عند الانتهاء من قولنا وأشهد أن محمدا رسول الله؟

فأجاب رحمه الله تعالى: رفع السبابة في التشهد إنما هو عند الدعاء، يعني: عند كل جملة دعائية يرفع إصبعه السبابة، فمثلا إذا قال: السلام عليك أيها النبي، فإن هذا دعاء بالسلامة للنبي – صلى الله عليه وعلى آله وسلم- فيرفع إصبعه، وإذا قال: السلام علينا وعلى عباد الله الصالحين، فهو أيضا دعاء يرفع إصبعه فيه، وإذا قال: اللهم صل على محمد وعلى آل محمد، فهو دعاء يرفع إصبعه فيه، وإذا قال: اللهم بارك على محمد وعلى آل محمد، فهو دعاء يرفع إصبعه فيه، وإذا قال: أعوذ بالله من عذاب جهنم، ومن عذاب القبر، ومن فتنة المحيا ،والممات ومن فتنة المسيح الدجال، فهو دعاء يرفع إصبعه فيه. وأما ما عدا الجمل الدعائية فإنه لا يرفع إصبعه، بل يبقيها لا مضمومة إلى راحته ولا مرفوعة إلى فوق هذا هو الذي يتبادر لي من السُّنَّة النبوية.

وأما من رفع الإصبع رفعا دائما من حين أن يبدأ التشهد إلى آخره، أو صار يحركها تحريكا دائما بدون ملاحظة الجمل الدعائية، فلا أعلم لذلك أصلا من السُّنَّةِ.