(۱۸۱۶) حکم شخصی که به علت بیماری بعضی از نمازهایش فوت شده

(۱۸۱۶) سوال: پدر من چند سال قبل وفات کرده است و به سبب بیماری شدیدی که داشت و آن بیماری قانقاریا بود و بر نماز مداوت نداشت و همیشه شهادتین را تکرار می‌کرد و قبل از وفاتش نیز آن را گفت و او موحد بود. آیا در این حالت محبت پدرم بر من واجب است؟ و با دعای مغفرت و و رحمت و صدقه دادن به او نیکی می‌کنم آیا در این حالت با این حدیث شریف منطبق نمی‌شود: «إذا مات ابن آدم انقطع عمله إلا من ثلاث»^[۱] (زمانی که کسی از فرزندان آدم وفات کرد عمل او قطع می‌شود مگر در سه چیز) و فرزند صالحی که برای او دعا می‌کند را ذکر کرد؟

جواب:

پدری که در مورد آن سوال شد که بعضی وقت‌ها نماز را ترک می‌کرده است برخی از علما گفته‌اند که او کافر است و اگر کافر باشد جایز که برایش دعای مغفرت و رحمت شود و از جای او صدقه داده شود.

ولی قول راجح نزد من این است که او کافر نمی‌باشد و کافر کسی است که نماز را مطلقا ترک کند و حال این مردی که در مورد او سوال شد طبق قول راجح کافر نمی‌باشد و اگر دعای مغفرت و رحمت برایش کردی و بیشتر از آن را هم انجام دادی امید است الله به او نفع برساند.

[۱] رواه مسلم (٢٦٨٢).

تعداد بازدید: 0

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

تقول السائلة: إن والدي قد توفي منذ سنوات قليلة، وقد كان لا يداوم على الصلاة بسبب المرض الشديد وهو الغرغرينة، وكان ينطق بالشهادتين دائما وقد نطق بها قبل وفاته وكان موحدا الله تبارك وتعالى. والسؤال: هل يجب عليَّ موالاة أبي في هذه الحالة؟ وأن أبره بالدعاء له بالمغفرة والرحمة والصدقة، وهل هذه الحالة لا ينطبق عليها الحديث الشريف: «إذا مات ابن آدم انقطع عمله إلا من ثلاث»، وذكر من ذلك الولد الصالح يدعو له؟

فأجاب رحمه الله تعالى: الوالد الذي سألت عنه المرأة يترك بعض الصلاة ويصلي أحيانًا من العلماء من يرى أنه كافر، وإذا كان كافرًا فإنه لا يجوز أن يُدْعَى له بالمغفرة ولا بالرحمة ولا يتصدق عنه ولا شيء.

والقول الراجح عندي أنه لا يكفر، وإنما يكفر من ترك الصلاة تركا مطلقا، وحال الرجل الذي سألت عنه المرأة تقتضي على القول الراجح أن لا يكون كافرا، فإذا دعت له بالمغفرة والرحمة وأكثرت من ذلك فإنه يرجى بأن الله ينفعه بهذا.