معمولا زن باردار، دچار حیض نمی‌شود و خونی که از او خارج می‌شود، خون فاسدی است که انجام غسل را واجب نمی‌کند، نماز خواندن را حرام نمی‌کند و همبستری همسرش با وی را نیز ممنوع نمی‌کند....

به نظر من بهتر است که زن حائض بنا بر احتیاط، فقط هنگام نیاز، به مقداری که نیاز است تلاوت نماید؛ مثل وقتی که می‌ترسد محفوظاتش را از یاد ببرد، وقتی اذکار شب و ‌روز را می‌گوید، وقتی به فرزند یا دانش‌آموزان یاد می‌دهد و وقتی که نزد معلمش تلاوت می‌کند...

برای زن حائض جایز نیست که در مسجد بماند اما می‌تواند از آن عبور کند به شرطی که مطمئن باشد مسجد را آلوده نخواهد کرد اما ماندن در مسجد، جایز نیست و فرقی ندارد که مسجد الحرام، مسجد النبی ﷺ مسجد الأقصى یا هر مسجد دیگری از مساجد مسلمانان باشد. تا زمانی که حیض باشد جایز نیست در مسجد بماند....

وضعیت زنان در این دوران، متفاوت است؛ برخی زودتر و برخی دیرتر و حتی برخی بعد از شصت یا هفتاد سالگی یائسه می‌شوند. به هر حال زن هرگاه خونریزی حیض را ببیند، در عادت ماهیانه به سر می‌برد...

به نظر من، قول میانه در این مورد، این است که: اگر بخواهد برای عبادت، تلاوت کند، نباید تلاوت کند زیرا اگر قرآن را با این هدف تلاوت کند، با توجه به اختلاف نظر علما در شبهات واقع شده است اما اگر بنا بر نیاز باشد، مانند ترس از فراموشی آیات و گفتن اذکار (مانند آیة الکرسی، دو آیه پایانی سوره بقره و سوره‌های اخلاص، فلق و ناس) ایرادی ندارد..

این سخن، درست نیست؛ برای زن حائض و شخص جنب جایز است که ذکر الله را بگویند...