(۱۲۱۲) سوال: آیا این حدیث، صحیح است: «کسی که قرآن او را از طلب کردن چیزی از الله باز دارد، الله به او چیزی بهتر از آنچه میدهد که به طلب کنندگان میدهد»؟
جواب:
این نیز ضعیف است: «کسی که ذکر من او را از طلب چیزی از من بازداشت، به او بهتر از آن چیزی میدهم که به طلب کنندگان میدهم».[۱] زیرا خواستن از الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ عبادت به شمار میرود. الله تعالی میفرماید: {وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ} [غافر: ۶۰]. (و پروردگارتان گفت مرا بخوانید که شما را اجابت میکنم. همانا کسانی که از عبادت من روی گردانند، به زودی خوار گونه در آتش داخل میشوند). بنا بر این انسان مامور است که هم ذکر و هم دعا کند و هیچ کدام بی نیاز از دیگری نیست.
***
[۱] روایت بخاری در «خلق أفعال العباد» (ص۱۰۹). بیهقی در «شعب الإیمان» (ج۱، ص۴۱۳، حدیث شماره ۵۷۲). همچنین سنن ترمذی: کتاب فضائل القرآن، حدیث شماره (۲۹۲۶). از امیر المومنین عمر رَضِيَاللهُعَنْهُ با این لفظ: «مَنْ شَغَلَهُ ذِكْرِي عَنْ مَسْأَلَتِي أَعْطَيْتُهُ أَفْضَلَ مَا أُعْطِي السَّائِلينَ».