(۷۹۲) سوال: یکی پرسیده: قرائت قرآن را بسیار دوست دارم. اما متاسفانه قرائت را خوب بلد نیستم. اما جوانانی هستند که قرائتشان از من زیباتر است. ولی به احکام قرآن عمل نمی‌کنند و می‌گویند: اگر تو ملّا بودی، از ما بهتر بودی. نظر شما در این مورد چیست؟
جواب:
فایده‌ی قرائت قرآن، تدبر و پندگیری و عمل به آن است. در نتیجه تو نسبت به قرآن بیشتر از آنان حق داری. زیرا طبق آنچه گفتی، به آن عمل می‌کنی. معلوم است که هر کس قرائت قرآن را بلد باشد، اما به آن عمل نکند، شبیه کسانی است که الله تعالی در موردشان فرمود: {مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا} [جمعه:۵]: (مثال کسانی که تورات بر آنان حمل شد، – که به آن عمل نمایند – اما به آن عمل نکردند، همانند الاغی است که بر پشت خود کتاب‌هایی حمل می‌کند). در اینجا حمل کننده، بد است و حمل شونده، خوب. وقتی به تو چنین حرفی زدند، به آنها بگو: اگر شما اهل قرآن بودید، به آن عمل می‌کردید. همین رویگردانی شما از قرآن – با اینکه الله آن را به شما داده – بدتر از این است که قرآن را ندانید.
اما به نسبت تو: اگر وقتی قرآن می‌خوانی، با لکنت می‌خوانی و در خواندنش به سختی می‌افتی، دو پاداش داری. چنان که رسول اللهﷺ فرمود: «کسی که قرآن بخواند و در آن لکنت داشته باشد و خواندنش بر او سخت باشد، دو پاداش دارد».[۱] اما با این حال، نا امید نشو. پشت سر هم تلاش کن. این را هم بدان که لازم نیست آن را با تجوید قرائت کنی. بلکه مهم این است که کلمات و حروف را به شکل مرسوم، قرائت کنی: حرف «اُ» را «اَ»، و «اَ» را «اُ» نخوانی. بلکه همان طور که نوشته، بخوانی. فرق نمی‌کند قرائتت را با تجوید بخوانی یا بدون تجوید؛ زیرا منظور از تجوید این است که ادای کلمات، زیباتر باشد و این زیباتر شدن ادای کلمات، واجب نیست. بلکه برای کامل‌تر شدن قرائت است. در نتیجه اگر قرآن را بدون تجوید قرائت کردی، اشکالی ندارد. اما حتما باید حرکت گذاری‌ها رعایت شوند.
* * *
[۱] سنن ابن ماجه: کتاب الأدب، باب ثواب القرآن، حدیث شماره (۳۷۷۹). مسند احمد: مسند ام المومنین عایشه رضی الله عنها، حدیث شماره (۲۴۶۶۷) از ام المومنین عایشه رضی الله عنها با این لفظ: «وَالَّذِي يَقْرَأ يَتَتَعْتَعُ فِيهِ وَهُوَ عَلَيْهِ شَاقٌّ، لَهُ أَجْرَانِ».
