دوشنبه 22 جمادی‌الثانی 1446
۳ دی ۱۴۰۳
23 دسامبر 2024

(۴۷۶) حکم قرائت قرآن در قبرستان

(۵۷۶) سوال: آیا جایز است قرآن را در قبرستان، قرائت کنیم؟

جواب:

قرائت قرآن در هر زمان و مکانی جایز است؛ زیرا از جمله ذكر الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است؛ عایشه رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهَا فرموده است: «كَانَ النَّبِيُّ ﷺ يَذكُرُ اللهَ عَلَى كُلِّ أَحيَانِهِ»۱ : (پیامبر ﷺ الله را در هر حالتی ذکر و یاد می‌نمود) مگر بعضی از حالت‌ها که علما آن را استثنا کرده‌اند؛ مانند زمانی که انسان برای قضای حاجت خویش از ادرار و مدفوع نشسته باشد که در این حالت، قرآن را قرائت نمی‌کند؛ زیرا این حالت برای این قرائت قرآن، مناسب نیست. بنابراین قرائت قرآن در قبرستان، بازار، مسجد، کنار زن حائض و… جایز است؛ زیرا عایشه رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهَا فرموده است: «كَانَ يَتَّكِئُ فِي حَجْرِي وَأَنَا حَائِضُ، ثُمَّ يَقْرَأُ القُرْآنَ»۲ : (پیامبر ﷺ در حالی که من در حیض وعادت ماهیانه به سر می‎‌بردم، به سینه‌ام تکیه می‌زد سپس قرآن را قرائت می‌نمود).

 اما رفتن به قبرستان به قصد تلاوت قرآن در آن جا، بدعت است زیرا از پیامبر ﷺ ثابت نشده است و قرائت قرآن در آن‌جا، خاصیت و فایده‌‌ی ویژه‌ای هم ندارد تا این که انسان به قبرستان برود تا در آن جا قرآن تلاوت کند؛ اما اگر به قبرستان برود تا بر مردگان و اهل قبور، سلام دهد یا برای تشييع جنازه برود و آن جا قرآن تلاوت کند، ایرادی ندارد.

***


  1. صحیح بخاری: كتاب الأذان، باب هل يتتبع المؤذن فاهها هنا وها هنا وهل يلتفت في الأذان / صحیح مسلم: كتاب الحيض، باب ذكر الله تعالى في حال الجنابة وغيرها، شماره (۳۷۳). ↩︎
  2. صحیح بخاری: كتاب الحيض باب قراءة الرجل حجر امرأته وهي حائض، شماره (۲۹۷) / صحیح مسلم: كتاب الحيض، باب جواز غسل الحائض رأس زوجها وترجيله وطهارة سؤرها والاتكاء في حجرها وقراءة القرآن فيه، شماره (۳۰۱). ↩︎

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل من اليمن من محافظة ابين هل يجوز لنا أن نقرأ القرآن عند المقابر؟

فأجاب – رحمه الله تعالى -: القرآن تجوز قراءته في كل وقت، وفي كل مكان؛ لأنه من ذكر الله، وقد قالت عائشة رضي الله عنها: «كَانَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم يَذْكُرُ اللَّهَ عَلَى كُلِّ أَحْيَانِهِ». إلا أن أهل العلم استثنوا ما إذا كان الإنسان قاعدًا على  قضاء حاجته من بول أو غائط، فإنه لا يقرأ القرآن؛ لأن هذه الحال غير مناسبة لقراءة القرآن.

وعلى هذا فيجوز للإنسان أن يقرأ القرآن وهو في المقبرة، وهو في السوق يمشي، وهو في المسجد، ويجوز للإنسان أن يقرأ القرآن وحوله امرأة حائض، فقد قالت عائشة: «كَانَ يَتَّكِيُّ فِي حَجْرِي وَأَنَا حَائِضٌ، ثُمَّ يَقْرَأُ القُرْآنَ». لكن تقصد الخروج إلى المقابر، والقراءة هناك، فهذا هو البدعة، فإن ذلك لم يرد عن النبي صلى الله عليه وسلم والا خصوصية لقراءة القرآن في المقبرة، حتى يذهب الإنسان إلى المقبرة ليقرأ فيها، فإن كان الإنسان خرج إلى المقبرة من أجل أن يقرأ القرآن هناك فهو بدعة، وإن كان خرج إلى المقبرة للسلام على أهل القبور، أو في تشييع جنازة، وهو يقرأ القرآن هناك، فإنه لا بأس به.

مطالب مرتبط:

(۴۳۸) بدعت و انواع آن

بدعت در شرع، یعنی: هر اعتقاد، قول یا عملی که انسان، الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را با آن عبادت کند اما در شريعت الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ چنان چیزی وجود نداشته باشد....

ادامه مطلب …

(۴۷۷) حکم تلفظ و به زبان آوردن نیت در روزه‌ی واجب

تلفظ و به زبان آوردن نیت در هیچ عبادتی از پیامبر ﷺ ثابت نشده است؛ اصلا چرا نیت را به زبان بیاوریم؟ مگر جایگاه نیت، قلب نیست؟!

ادامه مطلب …

(۴۷۴) حکم شادی و سرور در بیست و هفتم ماه رجب، نیمه‌ی شعبان و روز عاشورا

ابراز شادی در ایام عید فطر یا عید قربان که در حدود شرع باشد، ایرادی ندارد؛ اما شادی و سرور در بیست و هفتم ماه رجب، نیمه‌ی شعبان و روز عاشورا، پایه و اساس شرعی ندارد، از آن نهی می‌شود.

ادامه مطلب …

(۴۴۴) حکم گفتن ذكر به صورت دسته‌جمعی

در زمان پیامبر ﷺ و اصحابش رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُم متعارف نبوده که الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را دسته‌جمعی ذکر کنند یا قرآن را به صورت یک‌صدا و دسته‌جمعی بخوانند..

ادامه مطلب …

(۴۶۸) حکم جشن شب اسراء و معراج

این جشن، هیچ پایه و اصلی از كتاب الله، سنت رسول الله ﷺ و زمان خلفای راشدین رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُم ندارد بلکه اصل در قرآن و سنت، این بدعت را مردود می‌شمارد.

ادامه مطلب …

(۴۳۱) چه زمانی بدعت به وجود آمد؟

بدعت‌ها در اواخر عصر صحابه رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُم پدیدار گشت اما بدعت‌هایی در چند مسئله‌ی معيّن بود سپس بدعت‌ها منتشر شد تا به بدعت در اعتقاد در مورد الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ رسید...

ادامه مطلب …

کُتُب سِتّة:  شش کتاب اصلی احادیث اهل سنت و جماعت:

صحیح بخاری
صحیح مسلم
سنن ابو داود
جامع ترمذی
سنن نسائی
سنن ابن ماجه