(۳۶۲) حکم گفتن جمله‌ی “به رسولش توکل کردم”

(۳۶۲) سوال: آیا در این سخن (بر الله و رسولش توکل کردم) شرک وجود دارد؟

جواب:

بله؛ گفتن (بر الله توکل کردم) شرک نیست زیرا الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ همان ذاتی است که بر او توكل می‌شود؛ الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ می‌فرماید: {وَعَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِنْ كُنتُمْ مُؤْمِنِينَ} [المائده: ۲۳]: (اگر مؤمن هستید، بر الله توکل کنید) اما گفتن (و بر رسولش توکل کردم) شرك است و جایز نیست زیرا پیامبر ﷺ وفات نموده و در قبرش است و نمی‌تواند برای کسی دعا کند و به کسی سود و زیانی برساند لذا توكل کردن بر ایشان ﷺ شرك است و واضح است که توکل کردن بر افراد غیر از ایشان نیز قطعا شرک است لذا اگر شخصی بر قبر مرده‌ای که ادعا می‌کند ولیّ الله است توکل کند، مرتکب شرک شده است.

بر ما واجب است از شریک قرار دادن هر کسی یا چیزی با الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ برائت بجوییم؛ الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ می‌فرماید: {وَعَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِنْ كُنتُمْ مُؤْمِنِينَ} [المائده: ۲۳] عبارت {وَعَلَى اللهِ} را قبل از فعل که عامل است بیان کرد لذا علما می‌گویند: تقديم آن چه مستحق تأخير است دلالت بر اختصاص و حصر دارد؛ یعنی: فقط بر الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ توکل نمایید (نه بر هیچ کس دیگر) اگر ایمان دارید.

***

تعداد بازدید: 0

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: هل في هذا القول شرك، وهو: توكلت على الله ورسوله؟

فأجاب رحمه الله تعالى: نعم، أما قوله توكلت على الله. فهذه ليست شركا؛ لأن الله تعالى هو المتوكل عليه، قال الله تعالى: ﴿ وَعَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴾ [المائدة: ۲۳] . وأما قوله ورسوله. فهذا شرك لا يجوز؛ لأن النبي -صلى الله عليه وعلى آله وسلم- ميت في قبره، لا يملك أن يدعو لأحد، ولا أن ينفع أحدا، ولا أن يضر أحدًا، فالتوكل عليه – صلى الله عليه وعلى آله وسلم- شرك، وعلى غيره من باب أولى؛ فلو توكل على قبر من يدعي أنه ولي فهو مشرك.

و الواجب علينا أن نتبرأ من الشرك كله بأي أحد، قال الله تعالى: ﴿ وَعَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴾ [المائدة: ٢٣]. قال: ﴿ وَعَلَى اللَّه ﴾ فقدمها على عاملها، قال أهل العلم وتقديم ما حقه التأخير يدل على الاختصاص والحصر. أي: وعلى الله – لا غيره – فتوكلوا إن كنتم مؤمنين.