۴۴ – از شیخ رحمه الله سوال شد: آیا رقیه کردن با توکل منافاتی دارد؟
جواب دادند: توکل، اعتماد صادقانه است بر الله عز و جل در مورد جلب منافع و دفع مضرات همراه با انجام اسبابی که الله به آنها امر فرموده است، و توکل این نیست که بدون انجام دادن اسباب، به الله اعتماد شود. زیرا اعتماد بر الله بدون انجام دادن اسباب، طعنه به الله عز و جل و حکمت او تبارک و تعالی است. زیرا الله تعالی، مسبّبات را به اسبابشان ربط داده است. اما در اینجا سوالی پیش می‌آید: بزرگ‌ترین اشخاص در توکل بر الله چه کسانی هستند؟
جواب این است:رسول الله صلی الله علیه وسلم. و آیا ایشان اسبابی را که جلوی ضرر را بگیرند، انجام می‌دادند؟
جواب: بله. ایشان زمانی که برای جنگ خارج می‌شد، زره می‌پوشیدند تا جلوی تیرها را بگیرد، و در غزوه‌ی اُحُد دو زره پوشید. همه‌ی اینها به خاطر آمادگی برای حوادثی بود که پیش می‌آمدند. بنا بر این، زمانی که انسان معتقد باشد این اسباب مجرد اسباب هستند و جز به اذن الله، تاثیری ندارند، عمل کردن به آنها با توکل منافاتی ندارد. بر این اساس، رقیه خواندن شخص بر خود یا بر برادران مریضش منافاتی با توکل ندارد، و ثابت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم خود را با معوذتین رقیه می‌فرمودند، و نیز ثابت است که بر یارانشان نیز هنگامی که مریض می‌شدند، رقیه می‌خواندند. والله أعلم.
