آنچه این افراد منتشر می‌کنند، گاهی خواب‌هاست، گاهی احادیثی ساختگی که به دروغ به رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم نسبت داده شده، و گاهی ذکرهایی بدعت‌آمیز که هیچ دلیلی از جانب الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ برای آن‌ها نازل نشده است، با این حال، عوام هر چیزی را می‌پذیرند، به‌ویژه اگر در آن وعده و وعید وجود داشته باشد. و بر کسی که می‌خواهد چیزی را منتشر کند، واجب است که ابتدا از اهل علم واقعی بپرسد:...

از جمله شروط دعوت‌گر به سوی الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَى این است که در دعوت خود خالص باشد، یعنی هدف او از دعوت، اقامه‌ی دین الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ و اصلاح بندگان الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ باشد، نه یاری و نصرت خودش باشد....

کسی که می‌خواهد دعوت‌گر به سوی الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَى باشد، باید ابتدا بداند که به چه چیزی دعوت می‌کند؛ چرا که ممکن است انسان بدون علم به سوی الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَى دعوت کند، و در نتیجه، فسادش بیش از اصلاحش گردد...

این سؤال، سؤال مهمی است، و منظور آدابی است که سزاوار است دعوت‌گر به‌سوی الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ بر آن‌ها باشد، از جمله آداب مهم:...

دعوت‌گر نیازمند داشتن چند ویژگی است:...

سخن این است که دعوت‌گر باید وضعیت دعوت‌شدگان را در نظر بگیرد؛ پس اگر در میان آن‌ها کسانی هستند که در نماز کوتاهی می‌کنند، باید تمرکز خود را بر تشویق به نماز و پرهیز از سهل‌انگاری در آن و بیان عقوبت ترک نماز و حکم آن در دنیا و آخرت بگذارد...

نظر ما صرف‌نظر از صحت این سخن نسبت‌ داده‌شده به شیخ‌الاسلام، چراکه من به آن دست نیافته‌ام، ولی همچنین به همه‌ی نوشته‌های شیخ‌الاسلام اطلاع کامل ندارم، این است که دعوت به خیر، خود خیر است؛ از هر کسی که صادر شود و پذیرفتن حق، بر هر کسی واجب است...

ایشان نزد کسی می‌رفت که در او نشانه‌ی خیر می‌دید، و او را به سوی الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ دعوت می‌کرد، این دعوت در دل او جای می‌گرفت، و او اسلام می‌آورد سپس نزد فرد دیگری می‌رفت، و بعد نزد سومی، و کسانی که دعوت شده و مسلمان شده بودند...

نخست سخنی خطاب به علمای مسلمان: بر علما واجب است که مردم عادی را آگاه کنند؛ چراکه علما همانند ستارگان بر روی زمین‌اند که مردم در تاریکی‌های جهل به‌وسیله‌ی آن‌ها راه می‌یابند...

اگر این داستان‌ها واقعی باشد، اشکالی ندارد اما اگر غیر واقعی باشد، مانند این‌که به کسی نسبت دهی که نماز صبح را خواند و چنین و چنان شد، در حالی که واقعیت ندارد، جایز نیست؛ چون این دروغ است.....

این کار از بدعت‌ها نیست، بلکه از کارهایی است که موجب نشر علم می‌شود، پس اگر مردم به خواندن احادیث یا تفسیر قرآن کریم هر روز پس از نماز عصر یا عشاء یا مغرب عادت کنند، این کار نیکوست و از بدعت‌ها به شمار نمی‌آید.....

اگر هدفش این باشد که مردم او را بستایند، بدون تردید این نیت درستی نیست؛ زیرا کسی که رضای الله را می‌طلبد، برایش مهم نیست که مردم از کار او آگاه شوند یا نه....