بدعت در اصطلاح شرعی بدین معناست که: شخص، الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را با اعتقاد، قول  یا فعلی که الله تشریع نکرده است، عبادت کند...

بدعت‌ها در اواخر عصر صحابه رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُم پدیدار گشت اما بدعت‌هایی در چند مسئله‌ی معيّن بود سپس بدعت‌ها منتشر شد تا به بدعت در اعتقاد در مورد الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ رسید...

آن چه در شریعت، ناپسند و نکوهیده است بدعت در عبادات است؛ بدین صورت که: انسان الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را با چیزی عبادت کند که خود الله آن‌ را تشریع نکرده است...

بدعت این است که انسان، الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را با چیزی از اعتقاد، قول یا عمل عبادت کند که خود آن را تشریع نکرده است.....

أعوذ بالله! (پناه بر الله!) هرگز بدعت حسنه و خوب، وجود ندارد...

چنین چیزی وجود ندارد؛ چگونه این تقسیم ‌بندی امکان‌پذیر است در حالی ‌که پیامبر ﷺ فرموده است: «كُلُّ بِدعَةٍ ضَلاَلَةٌ»: (هر بدعتی، گمراهی است)؟....

هرگز امکان ندارد که در مورد نوآوری و بدعت در دین الله گفته شود: بدعت نیک و حسنه است بعد از این که پیامبر ﷺ فرموده است: «كُلُّ بِدعَةٍ ضَلاَلَةٌ»: (هر بدعتی، گمراهی است) ...

چیزی واقعا بدعت باشد و خوب و حسنه نیز باشد، هرگز امکان ندارد؛ زیرا مقتضایش تكذيب خبر پیامبر ﷺ است که فرمود: «كُلُّ بِدعَةٍ ضَلاَلَةٌ»: (هر بدعتی، گمراهی است) ...

بدعت در شرع، یعنی: هر اعتقاد، قول یا عملی که انسان، الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را با آن عبادت کند اما در شريعت الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ چنان چیزی وجود نداشته باشد....

ضابطه چنین است: هر بدعتی که با اسلام، تناقض داشته باشد یا مستلزم طعنه و ایراد گرفتن از آن باشد، موجب کفر و خروج از اسلام است اما اگر چنین نباشد، بدعتی است که شخص را فاسق می‌گرداند....

در رفتار و تعامل با وی باید او را نصیحت نمایید که از این کار دست بکشد؛ زیرا این کار، حرام است....

به خاطر نیت نیک و خوبش پاداش می‌گیرد اما هرگاه سنت برایش آشکار شد بر وی واجب است از آن پیروی کند....