(۶۵۵۳) سوال: همسایه‌ای دارم که نماز نمی‌خواند و صحبت کردن با او نیز فایده ندارد و تقریبا ۴۵ سال سن دارد و همچنان نماز نمی‌خواند، حکم همسایه بودن با آن چیست؟ آیا او را به خانه‌ام راه ندهم؟ و مرا به چه چیز توصیه می‌کنید، جزاکم الله خیرا؟

جواب:

این همسایه را نصیحت می‌کنم (اگر همانطوری که گفتی باشد) و می‌گویم: تقوای اللهÀ را در مورد خودت رعایت کن و مادامی که برای توبه زمان داری (یعنی زنده هستی)، به سوی پرودگارت توبه کن چون توبه (از گناهان) گذشته را از بین می‌برد و اگر بر این عمل اصرار نمودی چه بسا با سوء خاتمه از دنیا بروی و به خودت در دنیا و آخرت ضرر برسانی و همچنین به خانواده‌ی خود ضرر بزنی لذا قبل از فوت وقت به سوی اللهÀ توبه کن.

دوم: به این سوال کننده می‌گویم: بر تو لازم نیست که به خاطر همسایه‌ی بد از آن‌جا نقل مکان کنی در حالی که او را چندین بار نصحیت کردی لذا هر کس که هدایت شود به سود خود اوست، و هر کس‌که گمراه شود، تنها به زیان خودش خواهد بود.

 همچنین سایر مردم اگر که اطرافیان آن‌ها کسانی هستند که نماز را ترک می‌کنند و به آن اهمیت نمی‌دهند باید آن‌ها را نصحیت کنند چون رسول اللهﷺ فرموده است: «الدِّينُ النَّصِيحَةُ. قُلْنَا: لِمَنْ؟ قَالَ: لِلَّهِ وَلِكِتَابِهِ وَلِرَسُولِهِ وَلِأَئِمَّةِ الْمُسْلِمِينَ وَعَامَّتِهِمْ»[۱]: (دين نصيحت كردن است. گفتيم: براى چه كسی؟ گفتند: براى الله À، و كتابش، و رسولش، و امامان مسلمانان، و عموم آنان) اگر که نصحیت را قبول کردند که خوب است و اگر قبول نکردند واجب این می‌باشد که به هیئت امر به معروف و نهی از منکر خبر دهند و در این صورت مسؤلیت را واگذار کرده‌اند و بر عهده‌ی هیئت امر به معروف و تهی از منکر می‌باشد.

[۱] تخریج آن گذشت.