(۵۲۹۵) سوال: من زنی هستم که ازدواج کرده‌ام و شوهرم (از لحاظ مالی) وضع مناسبی دارد و صفات نیکی دارد مگر این که خمر می‌نوشد و برای همین از بعضی‌ها در مورد او سولل کردم و گفتند: او را ترک کن، ولی این برای من سخت است، من مادر پنج فرزند از دختر و پسر هستم و اضافه بر آن پناه و کمک‌کننده‌ای جز اللهÀ ندارم سپس شوهرم و خانه‌ای دیگری نیز ندارم که به آن‌جا بروم یا به آن پناه ببرم یا برادرانی لذا او در بستر و تخت‌خواب هجر کردم‌ام و هیچ قصدی از آن جز هدایت او به سوی اللهÀ ندارم ولی او خمر را ترک نمی‌کند و اضافه بر آن، او پسر خاله‌ام هست و وضع مالی مناسبی دارد و فقیران را دوست دارد و به نیازمندان کمک می‌کند و واجبات را به جا می‌آورد و دیگر صفات خوبی که دارد، مرا در مسئله‌ای که دارم فتوا دهید و همچنین هجر کردنم در بستر.
جواب:
جواب بر این متوجه شوهرت و تو می‌باشد:
اولا به نسبت شوهرت: او را نصیحت می‌کنم که از نوشیدن خمر به سوی اللهÀ توبه کند چون یقینا خمر در کتاب اللهÀ و سنت رسول الله و به اجماع مسلمانان حرام است؛ اللهÀ می‌‌فرماید: {یَـٰۤأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوۤا۟ إِنَّمَا ٱلۡخَمۡرُ وَٱلۡمَیۡسِرُ وَٱلۡأَنصَابُ وَٱلۡأَزۡلَـٰمُ رِجۡسࣱ مِّنۡ عَمَلِ ٱلشَّیۡطَـٰنِ فَٱجۡتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ * إِنَّمَا یُرِیدُ ٱلشَّیۡطَـٰنُ أَن یُوقِعَ بَیۡنَكُمُ ٱلۡعَدَ ٰوَةَ وَٱلۡبَغۡضَاۤءَ فِی ٱلۡخَمۡرِ وَٱلۡمَیۡسِرِ وَیَصُدَّكُمۡ عَن ذِكۡرِ ٱللَّهِ وَعَنِ ٱلصَّلَوٰةِۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّنتَهُونَ} [سوره المائدة: ۹۰-۹۱] : (ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! همانا شراب و قمار و بت‌ها، و تیرهای قرعه، پلید و از عمل شیطان است. پس از آن‌ها دوری کنید، تا رستگار شوید* همانا شیطان می‌خواهد با شراب و قمار در میان شما عداوت و کینه ایجاد کند و شما را از یاد اللهÀ و از نماز باز دارد؛ پس آیا شما خودداری خواهید کرد؟!): و: {وَأَطِیعُوا۟ ٱللَّهَ وَأَطِیعُوا۟ ٱلرَّسُولَ وَٱحۡذَرُوا۟ۚ فَإِن تَوَلَّیۡتُمۡ فَٱعۡلَمُوۤا۟ أَنَّمَا عَلَىٰ رَسُولِنَا ٱلۡبَلَـٰغُ ٱلۡمُبِینُ} [سوره المائدة: ۹۲] : (و الله را اطاعت کنید و (نیز) پیامبر را اطاعت کنید و (از نافرمانی) برحذرباشید، پس اگر روی گرداندید؛ بدانید که بر پیامبر ما جز ابلاغ آشکار چیز دیگری نیست).
از رسول اللهﷺ ثابت است که فرموده است: «كلُّ مسكرٍ حرامٌ»[۱]. : (هر مست‌کننده‌ای حرام): و در روایتی دیگر آمده است: «كُلُّ مُسْكِرٍ خَمْرٌ»[۲]: (هر مست کننده‌ای خمر است): و مسلمانان اجماع قطعی دارند که در آن خلافی نیست که خمر حرام است و حتی بعضی از اهل علم حرام بودن خمر را از اموری است که همه‌ی مردم بدون نظر و استدلال آن را می‌دانند و گفتند: کسی که در بین مسلمانان زندگی می‌کند و حرام بودن آن را انکار کند، کافر است و از او طلب توبه می‌شود اگر توبه نکرد، کشته می‌شود.
لذا ای برادر تو را نصیحت می‌کنم سپس تو را نصیحت می‌کنم که نوشیدن خمر را رها کنی و به نوشیدنی‌های پاکی که اللهÀ برای تو حلال نموده از چیزی که برای تو حرام نموده است اکتفا کنی و خمر مادر پلیدی‌ها است و درواز‌ه‌ی هر شری است و برای کسی که اللهÀ او را هدایت کند و موفقش بگرداند و نیت و عزم خود را راست کند و از پرودگارش کمک بخواهد، ترک آن آسان است.
دوما: به نسبت تو: معاشرت تو به نسبت این مرد حرام و ممنوع نیست چون که نوشیدن خمر مقتضای کفر نیست ولی او را زیاد نصیحت کن شاید اللهÀ با آن نفع رساند اما هجر تو در بستر اگر که مصلحت ترک نوشیدن خمر در آن می‌باشد و این که از آن دست بکشد، جایز است و اگر در آن مصلحتی نمی‌باشد برای تو جایز نیست که او را در بستر هجر کنی زیرا که او سببی که بر تو حرام گردد را انجام نداده است و اللهÀ از هدایت و توفیق را برای همه خواهانیم.
[۱] رواه البخاری (۴۳۴۳) و مسلم (۱۷۳۳)
[۲] رواه مسلم (۲۰۰۳).
