(۶۱۶۶) حکم استمرار در نذر پس از وفات نذرکننده

(۶۱۶۶) سوال: مادر فوت شده‌‌ی من در زندگی خود برای الله À نذر نمود و ثواب آن را برای شیخ محمود العمرلی قرار داد و گفته می‌‌شود: او از فرزندان عمر بن خطاب است. نذر نمود هر سال گوسفندی را ذبح کند و این نذر را تا زمان مرگ ادامه داد سپس ما استمرار در آن را تا الان به عهده گرفتیم؛ آیا بر ما در این مسئله چیزی است؟

جواب:

این ذبحی را که نذر نموده، یا اینکه به قصد نزدیکی جستن به این مرده برای تعظیمش بوده، که در این صورت شرک و حرام است، زیرا ذبح از روی تقرب جز برای الله À پروردگار جهانیان جایز نیست. الله À می‌‌فرماید: {قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ * لَا شَرِيكَ لَهُ ۖ}[الأنعام: ۱۶۲-۱۶۳]: (بگو: بی گمان نمازم وعبادت (وقربانی) من و زندگی ومرگ من همه برای الله پروردگار جهانيان است * هیچ شريکی برای او نيست) اما اگر قصد او از این نذر تقرب جستن به الله À بوده تا اینکه ثواب آن برای این مرده باشد، اشکالی ندارد و حرام نیست. اما زمانی که فوت نموده نذر از او ساقط می‌‌شود، زیرا دیگر مکلف نیست، لذا لازم نیست شما به جای او انجام دهید.

تعداد بازدید: 5

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل:كانت والدتي المتوفاة قد نذرت نذرًا في حياتها الله وثوابه للشيخ محمود العمرلي والذي يقال: إنه من أولاد عمر بن الخطاب، بأن تذبح شاة في كل سنة، وقد استمرت على هذا النذر حتى ماتت، ثم تولينا نحن الاستمرار فيه إلى الآن، فهل علينا شيء في هذا؟

فأجاب رحمه الله تعالى: هذا الذبح الذي نذرت لا يخلو من أنك إما تقصد به التقرب إلى هذا الميت لتعظيم، فهذا مُحرَّم وشرك؛ لأن الذبح تقربا لا يجوز إلا الله رب العالمين قال الله تعالى: ﴿قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ * لَا شَرِيكَ لَه﴾ [الأنعام: ١٦٢-١٦٣]، وأما إن كانت تقصد من هذا النذر أن يكون هذا أُضْحِيَّة تتقرب بها إلى الله ليكون ثوابها لهذا الميت فإن هذا لا بأس به، وليس مُحرَّمًا، ولكن إذا ماتت فإنه يسقط عنها النذر؛ لأنها أصبحت من غير أهل التكليف، فلا يَلْزَمُكم أن تنفذوه عنها.