(۶۹۲۱) حکم افراط در شوخی کردن بین دوستان

(۶۹۲۱) سوال: ما گروهی از جوانان هستیم که نماز می‌خوانیم، روزه می‌گیریم و تا جایی که می‌توانیم عبادت انجام می‌دهیم -الحمدلله- اما هنگام استراحت، میان ما شوخی‌های زیادی رخ می‌دهد؛ حکم این کار چیست؟ الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ به شما اجر دهد.

جواب:

نخست از الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ برای این برادران درخواست ثبات قدم بر انجام عبادت‌هایشان می‌کنیم و این عبادات به شکلی باشد که الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ از آن راضی باشد، یعنی مطابق با روش رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم و بدون افراط و تفریط باشد؛ و می‌گوییم: بر عبادات مشروع خود پایدار باشید اما درباره‌ی شوخی بعد از آن: زیاد شوخی کردن خیری در آن نیست و شاید گفته‌ شود: شوخی در سخن مانند نمک در غذاست؛ بدون آن غذا خوب نمی‌شود اما اگر زیاد شود، غذا نیز خراب می‌شود.

همچنین برخی افراد در شوخی زیاده‌روی می‌کنند و از کلماتی ناشایست درباره‌ی برادران خود استفاده می‌کنند که سزاوار نیست، گاهی این شوخی‌ها حتی ممکن است به تمسخر برخی از عبادات یا مسائل دینی برسد که این بسیار بسیار خطرناک است و ممکن است به کفر منجر شود والعیاذ بالله.

بنابراین، باید در شوخی تعادل داشته باشند، بدون افراط و تفریط.

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: نحن مجموعة من الشباب، نُصلي ونصوم، ونعمل ما في وسعنا من العبادات، والحمد لله، ولكن أثناء الراحة من العمل ينشأ بيننا مزاح كثير، فما حكم ذلك مأجورين؟

فأجاب رحمه الله تعالى:

أولا: نسأل الله – سبحانه وتعالى – لهؤلاء الإخوة الثبات على ما يقومون به من عبادات، وأن يجعل ذلك على الوجه الذي يرضيه، بأن يكون موافقا لهدي النبي -صلى الله عليه وعلى آله وسلم من غير غلو، ولا تقصير، ونقول: على عباداتكم المشروعة فاثبتوا . وأما المزاح بعد ذلك: فكثرة المزاح لا خير فيه، وقد قيل: الْمَزْحُ في الكلام كالملح في الطعام، لا يصلح الطعام بدونه، ولا يصلح الطعام إذا زاد الملح.

ثم إن من الناس من يتجاوز في المزح فيذكر من الألفاظ النابية في حق إخوانه ما لا يليق، وربما يصل ذلك إلى أبعد من هذا، فقد يكون منه سخرية بشيء من العبادات، أو بشيء من الدين، وهذا خطير جدا جدا، قد يؤدي إلى الكفر، والعياذ بالله فعليهم أن يمزحوا المزح المعتدل، من دون مغالاة، ولا نقصان.