(۶۸۹۲) سوال: بعضی در خاتمه‌ی مجلس و بعد از دعای پایان مجلس، می‌گویند: {سُبۡحَـٰنَ رَبِّكَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ* وَسَلَـٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِینَ* وَٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَـٰلَمِینَ} [سوره الصافات: ۱۸۰-۱۸۲]: (پروردگار تو که پروردگار عزت است، از آنچه (مشرکان) توصیف می‌کنند، پاک و منزه می‌باشد* و سلام، بر رسولان* و سپاس و ستایشِ مخصوص الله است که پروردگار جهانیان است) همچنین سوره‌ی عصر، آیا این سنت است یا بدعت؟

جواب:

این سنت نیست و سنت در پایان مجلس این است که بگوید: «سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ»[۱]: (بار الهی تو پاک و منزهی تو را ستایش می‌کنم و گواهی می‌دهم که بجز تو معبود دیگری «بحق» وجود ندارد و از تو آمرزش می‌خواهم و بسوی تو توبه می‌کنم).

 اما آنچه از برخی صحابه نقل شده که آنها پیش از پراکنده شدن، سوره عصر را برای یکدیگر می‌خواندند، این ممکن است از بعضی صحابه رخ داده باشد ولی من نمی‌دانم که این از رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم نقل شده باشد.

[۱] سنن أبو داود: كتاب الأدب، باب في كفارة المجلس، شماره (٤٨٥٧)، وسنن ترمذي: كتاب الدعوات، باب ما يقول إذا قام من مجلسه، شماره (٣٤٣٣) ، و سنن نسائي: كتاب السهو، نوع آخر من الذكر بعد التسليم شماره (١٣٤٤).