(۶۸۸۹) حکم مطالبه‌ی مال و اجبار به طلاق از سوی ولیّ دختر

(۶۸۸۹) سوال: من دختری متأهل هستم و پدرم مراسم عروسی‌ای برگزار کرد که در آن طبل‌نوازی و کارهای حرام بوده است، پس من و شوهرم تصمیم گرفتیم در مراسم حضور نداشته باشیم و الحمدلله شرکت نکردیم اما بعد از آن، پدرم با تحریک عمویم مرا به مدت طولانی از شوهرم محروم کرد سپس پدرم و عمویم از شوهرم خواستند که از من طلاق بگیرد اما شوهرم این درخواست را رد کرد، پس از ناامیدی از گرفتن طلاق، پدرم از شوهرم پانزده هزار ریال درخواست کرد و شوهرم نیز آن را پرداخت کرد تا مرا بگیرد؛ اکنون از شما می‌پرسم‌ای شیخ بزرگوار، حکم رفتار پدرم و عمویم چیست؟ و حکم پولی که پدرم گرفته چیست؟

جواب:

این سه مسئله است:

مسئله اول: این خانم و شوهرش از حضور در مراسمی که شامل محرمات بود خودداری کرده‌اند که این عمل خوبی است و کار صالحی بوده و از الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ می‌خواهم که آنها را به خاطر این کار پاداش دهد و این واجب هر مؤمنی است که اطاعت الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را بر اطاعت از هر کسی مقدم بدارد و خشنودی الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را بر خشنودی هر کس دیگری ترجیح دهد و از معاصی و اهل آن دوری کند حتی اگر از نزدیک‌ترین اقوام باشد، این مسئله اول بود.

مسئله دوم: محروم کردن این زن از شوهرش توسط پدر و تحریک عمویش حرام است و این از کارهای جادوگران به شمار می‌آید – والعیاذ بالله – چنانکه الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ فرموده است: {فَیَتَعَلَّمُونَ مِنۡهُمَا مَا یُفَرِّقُونَ بِهِۦ بَیۡنَ ٱلۡمَرۡءِ وَزَوۡجِهِۦ} [سوره البقرة: ۱۰۲]: (پس از آن دو (فرشته) چیزهایی می‌آموختند که به وسیله‌ی آن، میان مرد و همسرش جدایی بیفکنند).

پس هر کس که سعی کند میان زن و شوهر جدایی بیفکند، به جادوگران شباهت دارد و عمل او شبیه کار جادوگران است و این بر آن‌ها حرام است و اگر سخن‌چینی باشد باعث تفرقه میان دو نفر می‌شود، از گناهان کبیره است، لذا تفریق عملی میان آنها بزرگ‌تر است و رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم فرمودند: «لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ قَتَّاتٌ»[۱]: (سخن چين (نمام) وارد بهشت نمى شود).

پس بر پدر و عموی او واجب است که از این گناه بزرگ توبه کنند و از دختر طلب بخشش و حلالیت بکنند و اگر چنین نکنند، در روز قیامت خصم آنها خواهد بود و از حسناتشان می‌گیرد.

مسئله سوم: گرفتن پانزده هزار ریال از این شوهر حرام است و خوردن مال به ناحق محسوب می‌شود و شوهر این مبلغ را به پدر همسرش نه از روی رضایت و نه به خاطر لطف بلکه مجبوراً پرداخت کرده تا همسرش را آزاد کند، پس آنچه که پدر گرفته، حرام است و بر پدر واجب است که فوراً این پانزده هزار ریال را به شوهر بازگرداند اما اگر پدر بگوید: شوهر آن را به من داده است، ما می‌گوییم: بله، او از روی اجبار آن را به تو داده است تا همسرش را آزاد کند و اگر چنین نبود، هرگز آن را به تو نمی‌داد.

در نهایت، من به عموی او و دیگر افرادی که عروسی‌هایی با محتوای حرام برگزار می‌کنند، نصیحت می‌کنم و می‌گویم: آیا این جزای نعمتی است که الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ با فراهم کردن ازدواج دخترتان به شما داده است؟ که موسیقی، طبل‌نوازی یا چیزهای زشت‌تر مانند فیلمبرداری از مراسم و نمایش آن به مردم، به عنوان کالایی در معرض نمایش قرار گیرد.

و زشت‌تر از آن اینکه، فیلم به گونه‌ای ضبط شود که چهره‌ها را به صورت زنده نشان دهد تا مردم ببینند این زن چقدر زیباست یا آن زن چقدر زشت است یا قد این زن بلند است یا آن یکی کوتاه، سبحان‌الله! آیا این رفتار در یک جامعه‌ی مسلمان که به الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ و روز قیامت ایمان دارد، می‌باشد؟

من از این‌ و أمثالش از چیزهای حرام برحذر می‌دارم و می‌گویم: مراسم را بر اساس آنچه شریعت آورده است برگزار کنید؛ دف برای زنان با آوازهای پاک و به دور از فتنه، این چیزی است که شریعت در آن رخصت داده است هرچند که نوعی لهو در آن وجود دارد اما به خاطر این مناسبت رخصت داده شده است.

[۱] تخریج آن گذشت.

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

تقول السائلة: أنا فتاة متزوجة، وحدث وأن أقام والدي حفل زواج، وفيه ضرب بالطبول والأشياء المحرمة، فاتفقت أنا وزوجي على عدم الحضور للزواج، والحمد لله لم ،نحضر ولكن بعد ذلك قام والدي بتحريض من عمي بحرماني من زوجي مدة طويلة، وأخذ والدي وعمي يطلبان من زوجي الطلاق، ولكن زوجي رفض الطلب، وبعد أن يئسوا من الطلاق طلب والدي من زوجي مبلغا من المال وقدره خمسة عشر ألف ريال، فقام زوجي بدفع ذلك المال مقابل أن يأخذني، وأسأل يا فضيلة الشيخ: ما حكم تصرف أبي وعمي ؟ وما حكم المال الذي أخذه والدي؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: هذه ثلاث مسائل: المسألة الأولى: أن هذه السائلة وزوجها هجرا الحفل المشتمل على المحرم، وهذا شيء طيب، وعمل صالح، أسأل الله أن يثيبهما على ذلك، وهذا هو الواجب على كل مؤمن أن يقدم طاعة الله عز وجل على كل طاعة ورضا الله على كل رضا، وأن يهجر المعاصي وأهلها، حتى وإن كانت من أقرب قريب، هذه واحدة.

المسألة الثانية: حرمان أبيها إياها من زوجها بتحريض من عمها محرم، وهو من أعمال السحرة – والعياذ بالله – قال الله – تعالى – ﴿ فَیَتَعَلَّمُونَ مِنۡهُمَا مَا یُفَرِّقُونَ بِهِۦ بَیۡنَ ٱلۡمَرۡءِ وَزَوۡجِهِۦ ﴾ [البقرة: ١٠٢].

فمن حاول التفريق بين المرء وزوجه ففيه شبه من السحرة، وعمله يُشبه عمل الساحر، وهذا حرام عليهما، وإذا كانت النميمة – وهي نقل الكلام من شخص إلى آخر للتفريق بينهما من كبائر الذنوب، فالتفريق بالفعل أعظم، وقد قال النبي – صلى الله عليه وعلى آله وسلم-: «لَا يَدْخُلُ الجَنَّةَ قَيَّات». أي تمام.

فعلى أبيها، وعلى عمها أن يتوبا إلى الله -عز وجل- من هذا الذنب العظيم، وعليهما أيضا أن يستسمحا البنت، ويطلبا الحل منها، فإن لم يفعلا فستكون خصما لهما يوم القيامة، وتأخذ من حسناتهما.

المسألة الثالثة: أخذ الدراهم الخمسة عشر ألفا من الزوج حرام، وأكل للمال بالباطل، والزوج لم يُعطِ أباها خمسة عشر ألفا لسواد عينيه، ولا عن رضًا، لكنه ألجأه إلى ذلك ليفك أسر زوجته، فما أخذه الأب حرام، ويجب على الأب فورا أن يردَّ الدراهم الخمسة عشر ألفا إلى الزوج، فإن قال الأب: إن الزوج أعطاني إياها. قلنا : نعم أعطاك إياها مكرها ليفك أسر زوجته، ولولا هذا ما أعطاك إياها.

وإنني في النهاية أنصح العَمَّ وغيره من أولئك الذين يقيمون الولائم على شكل محرم، وأقول: أهذا جزاء النعمة؟ أن يسر الله الزواج لبنتكما أن تأتي بالأشياء المحرمة من الموسيقا، أو الطبول، أو أقبح من ذلك، مثل أن يُصوَّر الحفل، ويُعرض على الناس، كسلعة من السلع.

وأقبح من ذلك أن يُصوّر بالفيديو الذي يُظهر الصورة حية ليتداوله الناس، فيروا هذه المرأة وجمالها، وهذه المرأة ودمامتها، وهذه المرأة وطولها، وهذه المرأة وقصرها، سبحان الله، أيكون هذا في مجتمع مسلم مؤمن بالله واليوم الآخر؟

إنني أحذر هذا وأمثاله من هذه الأشياء المحرمة، وأقول: أقيموا الوليمة على حسب ما جاءت به الشريعة: دُفٌ للنساء بغناء نزيه بعيد عن الفتنة، هذا رخص فيه الشرع، وإن كان فيه نوع لهو، لكنه مُرخّص فيه من أجل المناسبة.