جمعه 18 ربیع‌الثانی 1447
۱۸ مهر ۱۴۰۴
10 اکتبر 2025

(۶۶۸۶) آیا جایز است که انسان به دیگری بگوید: (كلب): (سگ) ؟

(۶۶۸۶) سوال: آیا جایز است که انسان به دیگری بگوید: (كلب): (سگ) یا نه، الله  سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ شما را موفق بگرداند؟

جواب:

جایز نیست که انسان برادر مسلمانش را به سگ وصف کند زیرا رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم فرمودند: «العَائِدُ فِي هِبَتِهِ كَالكَلْبِ يَقِيءُ ثُمَّ يَعُودُ فِي قَيْئِهِ»[۱]: (کسی که هدیه خود را پس می‌گيرد، مانند سگی است که استفراغ خود را می‌خورد) اما کسی که حافظ قرآن است ولی به آن عمل نمی‌کند را می‌توانی به الاغ تشبیه کنی و مثلا بگویی: کسی که به قرآن عمل نمی‌کند مانند الاغی است که کتاب‌هایی را حمل می‌کند.

 همچنین می‌توانی به کسی که الله  سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ به او علم داده است و او آن را برای غیر الله  سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ می‌خواهد و با آن اراده‌ی دنیا را نموده، بگویی مثال آن: {كَمَثَلِ ٱلۡكَلۡبِ إِن تَحۡمِلۡ عَلَیۡهِ یَلۡهَثۡ أَوۡ تَتۡرُكۡهُ یَلۡهَث} [سوره اﻷعراف: ۱۷۶]: (مثل سگ (هار) است که اگر به او حمله کنی، زبان از دهان بیرون می‌آورد، و اگر او را به حال خود و اگذاری، (بازهم) زبانش را از دهان بیرون می‌آورد) است.

اما اینکه به شخصی مشخص صدا بزنی و بگویی: ‌ای سگ یا الاغ، جایز نمی‌باشد  زیرا الله  سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ می‌‌فرماید: {وَلَقَدۡ كَرَّمۡنَا بَنِیۤ ءَادَمَ وَحَمَلۡنَـٰهُمۡ فِی ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِ وَرَزَقۡنَـٰهُم مِّنَ ٱلطَّیِّبَـٰتِ وَفَضَّلۡنَـٰهُمۡ عَلَىٰ كَثِیرمِّمَّنۡ خَلَقۡنَا تَفۡضِیلا} [سوره اﻹسراء: ۷۰]: (و به راستی ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم، و آن‌ها را در خشکی و دریا (بر مرکبها) حمل کردیم، و از انواع (روزیهای) پاکیزه به آن‌ها روزی دادیم، و آن‌ها را بر بسیاری از موجوداتی که آفریده‌ایم؛ چنانکه باید برتری بخشیدیم).

 اهل علم ذکر کرده‌اند برای کسی که این‌ کلمات به او گفته می‌شود جایز است که از گوینده‌ مطالبه‌ی حق آن بکند و اگر او را به خاطر آنچه گفته است حلال نکند، تعزیر می‌شود.


[۱] صحیح بخاری: كتاب الهبة، باب هبة الرجل لامرأته والمرأة لزوجها، شماره (٢٤٤٩)، و صحیح مسلم: کتاب الهبات، باب تحريم الرجوع في الصدقة والهبة، شماره (١٦٢٢).

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: هل يجوز للإنسان أن يقول للآخر: «كلب»، أم لا، وفقكم الله؟

فأجاب رحمه الله تعالى: لا يجوز للإنسان أن يصف أخاه المسلم بالكلب، لأن الرسول صلى الله عليه وسلم قال: «العَائِدُ فِي هِبَتِهِ كَالكَلْبِ يَقِيءُ ثُمَّ يَعُودُ فِي قينه». لكن لك أن تُشبه حامل القرآن الذي لا يعمل به بالحمار، فتقول مثلا: من لم يعمل بالقرآن فهو كَمَثَل الحمار يحمل أسفارًا.

كذلك أيضا تقول للإنسان الذي آتاه الله العلم، فأراد به غير الله، وأراد به الدنيا، إن مثله ﴿ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَتْ ﴾ [الأعراف: ١٧٦]. أما أن تنادي شخصًا بعينه، فتقول يا كلب يا حمار. فهذا لا يجوز، لأن الله – تعالى – يقول: ﴿ وَلَقَدۡ كَرَّمۡنَا بَنِیۤ ءَادَمَ وَحَمَلۡنَـٰهُمۡ فِی ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِ وَرَزَقۡنَـٰهُم مِّنَ ٱلطَّیِّبَـٰتِ وَفَضَّلۡنَـٰهُمۡ عَلَىٰ كَثِیرࣲ مِّمَّنۡ خَلَقۡنَا تَفۡضِیلࣰا ﴾ [الإسراء: ٧٠]. وقد ذكر أهل العلم أنه يجوز لمن قيل له هذا أن يطالب القائل، وأن القائل يُعَذِّر إذا لم يُحلّلْهُ المقول له.

مطالب مرتبط:

(۶۶۸۳) حکم شرعی به‌ کاربردن تعبیر «حرام است» در سخنان روزمره

آن چیزی که وصف تحریم را بر آن کرده است اگر از آن‌چیزی باشد که الله  سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ آن را حرام کرده همانطور که اگر بگوید: حرام است که این مرد در زنا واقع گردد و حرام است که انسان دزدی کند و مانند آن، وصف آن چیز به حرام صحیح است...

ادامه مطلب …

(۶۶۶۰) حکم دروغ گفتن به صورت شوخی

این در اسلام حرام است زیرا همه‌ی دروغ حرام می‌باشد و واجب است که از آن پرهیز نمود...

ادامه مطلب …

(۶۶۷۷) کیفیت شوخی‌کردن بین دوستان و بین برادران و بین زن و شوهر

شکی نیست که شوخی موجب آرامش و انس و خوشحالی می‌گردد و رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم نیز شوخی می‌کردند و فقط حق را می‌گفتند لذا اگر شوخی حق باشد مطلوب است مخصوصا اگر انسان احساس کند که هم‌نشین او خسته و ملول گشته...

ادامه مطلب …

(۶۶۴۸) حکم شرعی غیبت کودک نابالغ

غیبت یعنی یاد کردن از برادرت در غیاب او با آنچه خوشش نمی‌آید، این غیبت است زیرا الغيبة (غيبت) الغيب، بر وزن فِعْلة می‌باشد....

ادامه مطلب …

(۶۶۷۴) در نفس خود شخصی را با آنچه بدش می‌آید یاد کردم، آیا گناه‌کار هستم؟

این غیبت محسوب نمی‌گردد ولی اگر نفس در مورد برادر مسلمانی چیزی گفت بهتر آن است که جلوی آن را گرفت تا که این سخن قلبی به سخن زبانی ارتقا نیابد و از باب گمان بد به مسلمانی نباشد و اصل در فرد مسلمان عدالت است و به او گمان بد نمی‌رود....

ادامه مطلب …

(۶۶۶۶) حکم کسی که از روی عصبانیت یا عمد به پدر و مادر خود را لعنت کند چیست؟

لعنت کردن پدر و مادر از گناهان کبیره است چرا که از رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم ثابت است کسی که به پدر و مادر خود چه به صورت مستقیم لعنت کند یا سبب آن باشد از گناهان کبیره است...

ادامه مطلب …

کُتُب سِتّة:  شش کتاب اصلی احادیث اهل سنت و جماعت:

صحیح بخاری
صحیح مسلم
سنن ابو داود
جامع ترمذی
سنن نسائی
سنن ابن ماجه