(۶۶۷۰) برخی مردم پسرانشان را دشنام می‌دهند، جزای آن‌ها چیست؟

(۶۶۷۰) سوال: برخی مردم پسرانشان را دشنام می‌دهند، جزای آن‌ها چیست؟ و نصیحت شما برای آن‌ها چه می‌باشد؟

جواب:

دشنام دادن پسران بر دو وجه واقع می‌گردد:

اول: اینکه مقصود باشد و در قلبش نیز همین باشد که این جایز نیست زیرا رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم فرمودند: «سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ، وَقِتَالُهُ كُفْرٌ»[۱]: (دشنام دادن مسلمان فسق و کشتن او کفر است) مگر اینکه ضرورت یا حاجتی باشد که در این صورت فقط به مقدار آن نیاز یا ضرورت جایز است.

دوم: غیر مقصود باشد و مراد او نباشد ولی بدون قصد بر زبانش جاری گردد که در این صورت کلام لغو و بیهوده به حساب می‌آید و بنده بر آن مؤاخده نمی‌شود ولی شایسته است که زبان خود را از آن پاک کند همانطور که از بسیاری از زنان رخ می‌دهد؟ از جهتی بر فرزندانشان دعای مرگ، عذاب، شکسته شدن، بیماری و مانند آن را می‌کنند ولی بدون قصد است و ما یقین داریم که بسیار از وقوع دعایی که بر علیه پسرش می‌کند بیزار است ولی بدون قصد این رخ می‌دهد و انسان بر آن عقوبت نمی‌گردد ولی شایسته است که زبانش را از آن پاک کند.

[۱] تخریج آن گذشت.

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

تقول السائلة: هناك بعض الأهالي يسبون أبناءهم، فما جزاء ذلك؟ وما نصيحتكم لهم؟

فأجاب -رحمه الله تعالى-: سَبُّ الأبناء يقع على وجهين: الوجه الأول: أن يكون مقصودًا، قد عقد عليه القلب، فهذا لا يجوز، لقول النبي صلى الله عليه وسلم: «سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ، وَقِتَالُهُ كُفْرٌ». إلا إذا كانت هناك ضرورة، أو حاجة تدعو إليه، فإنه يجوز منه ما تدعو الحاجة، أو الضرورة إليه فقط.

والوجه الثاني: أن يقع على وجه غير مقصود، ولا مراد، ولكنه يجري على اللسان بغير قصد، فهذا يُعتبَر لَغْوًا لا يؤاخذ عليه العبد، ولكن ينبغي أن يُطَهر لسانه منه، كما يقع كثيرًا من النساء، حيث يدعون على أولادهن بالموت وبالعذاب وبالكسر وبالمرض، وما أشبه ذلك، لكن بغير قصد، لأننا نعلم علم اليقين أنها تكره أشد الكراهة أن يقع ما تدعو به على ابنها، ولكن يحدث هذا بلا قصد، فهذه لا يعاقب عليها الإنسان، ولكن ينبغي له أن يُطهر لسانه من ذلك.