(۶۲۶۴) سوال: نیت کرده بودم دو ماه پیاپی برای الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ روزه بگیرم، به عنوان کفاره‌ی گناهانی که در زندگی‌ام مرتکب شده‌ام، وقتی برخی از دوستانم این را شنیدند، از من پرسیدند: آیا کاری کرده‌ای که موجب وجوب روزه‌ی دو ماه شود؟ گفتم: نه، گفتند: در این صورت چیزی بر تو واجب نیست، بلکه این کار (روزه گرفتن) برایت جایز هم نیست، پس من به حرف‌شان گوش دادم و روزه را قطع کردم؛ آیا سخن آن‌ها درست است؟ و اکنون چه بر من واجب است که انجام دهم؟

جواب:

سخن آن‌ها درست است، انسان نمی‌تواند عبادتی را انجام دهد مگر آن‌چه الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ بدان اذن داده است،

و الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ بندگان را فرمان نداده که برای گناهانی که شاید مرتکب شده‌اند، به احتیاط، دو ماه پیوسته روزه بگیرند بلکه آن‌چه به آن مأمور شده‌ایم افزایش در توبه و استغفار است چنان‌که رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم بدان ترغیب نمودند و فرمودند:

 «يَا أَيُّهَا النَّاسُ، تُوبُوا إِلَى اللَّهِ، فَإِنِّي أَتُوبُ فِي الْيَوْمِ إِلَيْهِ مِائَةَ مَرَّةٍ»^[۱]: (ای مردم، به‌سوی الله توبه کنید، پس من روزی صد بار به‌سوی او توبه می‌کنم)، خود رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم این را انجام می‌داده است.

اما این‌که روزه را پس از شنیدن سخن ایشان رها کردی، این درست بود و از کمال ایمان است که انسان چون حق را شناخت، به آن گردن نهد و کسی که با شنیدن حقیقت، از آن پیروی کند، کار نیکویی کرده است.

و من تو و همه‌ی برادران مسلمان را نصیحت می‌کنم که هیچ عبادتی را انجام ندهند، مگر آن‌که بدانند از شریعت الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است تا الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را از روی بصیرت عبادت کنند؛ زیرا شریعت، از ما نیست، بلکه از آنِ الله و رسول اوست و از همین رو الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ بر کسانی که برای مردم شریکانی قرار دادند که برایشان دین وضع می‌کردند، نکوهش کرده و فرموده است: {أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَـٰۤؤُا۟ شَرَعُوا۟ لَهُم مِّنَ ٱلدِّینِ مَا لَمۡ یَأۡذَنۢ بِهِ ٱللَّه} [سوره الشورى: ۲۱]: (آیا (مشرکان) معبودانی دارند که بدون اجازه‌ی الله آیینی برای آن‌ها مقرر داشته‌اند؟!).

[۱] تخریج آن گذشت.