(۲۶۰۶) سوال: از بستگانمان کسانی به خانه ما میآیند که نماز نمیخوانند، واجبات را انجام نمیدهند و پناه بر الله، به الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ شرک میورزند و بعضی از آنان به من میگویند: ما اولیا و صالحان را میخوانیم (دعا میکنیم) و من در نصیحتشان درماندهام، آیا مجالست با ایشان جایز است؟ و وقتی دربارهی دین با آنها سخن میگویم، به من میخندند و مرا مسخره میکنند و میگویند: «این عابد را رها کنید» و من از این رفتار بسیار ناراحت میشوم و میگویم: الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ آنها را ببخشد و وقتی به مادرم میگویم: «مادرجان، برای الله شریک قرار مده»، هیچ توجهی نمیکند و هرگاه برنامهی شما «نور علی الدرب» را گوش میدهم، مادرم میگوید: «با این کارت به بهشت نمیروی، و اگر گوش دادن به این برنامه یا دیگر برنامههای دینی را ادامه دهی، دیوانه خواهی شد!» و من به او میگویم: من دیوانه نیستم، بلکه الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ مرا هدایت کرده؛ چه کنم تا الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ را راضی کنم سپس هم مادرم و مردم را؟
جواب:
نخست، نصیحت ما متوجه همان گروهی است که ایشان را توصیف کردی که نماز نمیخوانند، به الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ شرک میورزند، دین را به سخره میگیرند و کسانی را که به دین پایبندند، مسخره میکنند، نصیحت من به این افراد این است که تقوای الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ دربارهی خودشان را رعایت کنند و بدانند که دین الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ حق است؛ همان دینی که محمد صَلَّىاللهُعَلَيْهِوَآلِهِوَسَلَّم با آن مبعوث شد، ارکان این دین عبارتاند از: گواهی دادن به اینکه معبودی جز الله نیست و محمد، رسول الله است؛ برپا داشتن نماز؛ پرداخت زکات؛ روزه گرفتن ماه رمضان؛ و حجبیت الله الحرام، پس باید از این کفر و شرک شدید، به سوی الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ توبه کنند.
و بر تو نیز لازم است که تا آنجا که میتوانی در نصیحت و خیرخواهی برای آنها بکوشی و از اصلاحشان ناامید نشوی، زیرا الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ دلها را دگرگون میسازد، چه بسا با تکرار بیان و نصیحت و راهنمایی، الله آنان را هدایت فرماید و اگر اصلاح آنها ممکن نبود، واجب است که از آنان دوری و با ایشان همنشینی ننمایی زیرا در این حالت مرتد از دین اسلاماند پناه بر الله.
اما گفتهی برخی از آنان که به تو میگویند: اگر برنامهی «نور على الدرب» یا دیگر سخنان سودمند دینی را گوش دهی دیوانه خواهی شد، این سخنی است نادرست، بلکه خطایی بزرگ است، این سخن همانند گفتهی کسانی است که پیامبران را دروغگو میدانستند و میگفتند: آنان دیوانهاند، جادوگرند یا شاعرند و مانند این سخنان زشت و مشوّه که هدفش دور کردن مردم از حق و اهل حق است.
پس تو همچنان بر هدایت الهی باقی بمان و بر شنیدن هر آنچه مفید است و بر اطاعت از الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ پافشاری کن و بدان که سرانجام نیک، از آنِ پرهیزگاران است.