(۶۰۳۳) حکم شرعی قسم دروغ برای فرار از بدهکاری

(۶۰۳۳) سوال: هرگاه شخص به نام الله À در دادگاه سوگند یاد کند در حالی که آن شخص در قضیه‌‌ای بدهکار باشد و می‌‌داند که بدهکار است و قصدش از قسم خوردن فقط رهایی از زندان و بازخواست باشد و در قلبش انکاری بر اتهامی که بر علیهش وجود دارد نباشد؛ آیا نظر شما این است که بر اتهامی که بر علیهش وجود دارد بازخواست می‌‌شود یا خیر؟ یا اینکه بر قسم دروغ نزد پرودگارش بازخواست می‌‌شود؟

جواب:

این اتهامی که به بر علیه او وجود دارد در حالی که بی‌‌گناه است، جایز بوده که برای رهایی از آن و بی‌‌گناهی خود قسم یاد کند. اما اگر بی‌‌گناه نباشد و از مجازات آن می‌‌ترسد جایز نیست به الله À به دروغ قسم یاد کند؛ زیرا در آن قسم، هم دروغ و هم کوچک شماردن قسم به الله À جمع شده است. دروغ حرام بوده و کوچک شمردن قسم به الله À امر آن بزرگ است. به همین دلیل الله À بر کسی که قسم گیر می‌‌شود، کفاره واجب نموده و کفاره‌‌ی آن همان‌‌طور که مشهور بوده؛ آزاد کردن برده یا غذا دادن یا لباس دادن به ده مسکین است، اگر نیافت سه روز روزه می‌‌گیرد.

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: إذا حلف إنسان باسم الله أمام المحكمة، وقد كان هذا الشخص مدانًا في قضية وهو يعلم سلفًا أنه مُدان، إلا أنه أراد أ يحلف فقط لتخليص نفسه من السجن والمحاسبة، وليس في قلبه إنكار للتهمة الموجهة ضده، فهل ترى سيادتكم أن هذا الشخص سيحاسب على التهمة الموجهة ضده أم لا؟ أم على اليمين الغير صادقة أمام ربه؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: هذه التهمة التي وجهت إليه وهو منها بريء يجوز له أن يحلف على سلامته منها وبراءته منها، أما إذا كان غير بريء منها ولكنه يخشى من عقوبتها فإنه لا يجوز له أن يحلف بالله -سبحانه وتعالى- وهو كاذب؛ لأن هذا الخلف يجتمع فيه الكذب، والكذب محرم، ويجتمع فيه أيضًا الاستهانة بالخلف بالله سبحانه وتعالى والاستهانة بالخلف بالله أمرها عظيم، ولهذا أوجب الله -سبحانه وتعالى على من حَنِثَ في يمينه وخالف ما حلف عليه؛ أوجب عليه الكفَّارة، وهي كما هو معروف عتق رقبة أو إطعام عشرة مساكين أو كسوتهم، فإن لم يجد فصيام ثلاثة أيام.