(۵۸۸۵) سوال: مدت طولانی است که به خاطر یک حادثه، در نگرانی روحی و پشیمانی به سر می‌برم، وقتی دخترم پنج ماهه بود، آن اتفاق رخ داد، من در خواب بودم و با صدای بچه بیدار شدم، به جای آن که او را بگیرم، ضربه‌ای به او زدم، اما بدون اینکه نام الله ﷻ را یاد کنم. بچه سکوت کرد، پس فکر کردم که خوابیده است، صبح که بیدار شدم، دیدم حرکت نمی‌کند و نمی‌تواند حرف بزند، همه اعضا تشنج داشتند و همین حالت ادامه دارد و هنوز هم که هفت سال دارد در همین وضعیت است، با ایمان به قضاء و قدر الهی، همچنان نمی‌توانم از خودم بگذرم چون شاید من علت این اتفاق باشم، این مسئله مرا می‌آزارد. آیا من گناهکار هستم و باید کفاره بدهم؟

جواب:

بدون شک این کار اشتباهی است و با تربیت صحیح همخوانی ندارد، وقتی کودک شکایت می‌کند، باید با ملاطفت، مهربانی و آرامش به او پاسخ داد، کسی‌که به مردم رحم نمی‌کند، الله به او رحم نخواهد کرد، [۱] الله رحمان، با افراد مهربان مهربانی می‌کند، [۲] در حالی که افراد سخت‌دل از رحمت الله ﷻ بیرون می‌افتند. وظیفه این زن است که از کاری که انجام داده به الله ﷻ  توبه کند، همچنین باید دیه حواسی را که این دختر از دست داده بپردازد، مثل حرکت و یا شنوایی اگر از دست داده باشد، خسارت این موارد با توجه به دیدگاه علماء است، از الله ﷻ می‌خواهم که برای ما و او بخشش و عفوی فراگیر فراهم نماید.

[۱]  بخاری: کتاب التوحید، باب قول الله تبارک و تعالی: {قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ ۖ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ} [إسراء: ۱۱۰] شماره ۶۹۴۱؛ مسلم: کتاب الفضائل، باب رحمته ﷺ الصبیان والعیال وتواضعه وفضل ذلک، شماره ۲۳۱۹.

[۲]  ابو داود: کتاب الأدب، باب فی الرحمة، شماره ۴۹۴۱؛ ترمذی: کتاب البر والصلة، باب ما جاء فی رحمة المسلمین، شماره ۱۹۲۴.