(۵۲۷۴) دوری بیش از یک‌سال مرد از همسر به‌ علت اشتغال

(۵۲۷۴) سوال: حکم کسی که بیشتر از یک سال از زن خود دور است به دلایلی که از آن‌ها شرایط زندگی است و به خاطر این که برای همه شرایط مناسبی را ایجاد کند و قرض‌هایش را پرداخت کند و این سبب دوری و مسافرت او از خانواده‌اش می‌باشد؟

جواب:

اللهÀ در کتاب خود می‌‌فرماید: {وَعَاشِرُوهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِ} [سوره النساء: ۱۹] : (و با آن‌ها بطور شایسته رفتار کنید): و : {وَلَهُنَّ مِثۡلُ ٱلَّذِی عَلَیۡهِنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَیۡهِنَّ دَرَجَةࣱ} [سوره البقرة: ۲۲۸] : (و برای زنان حقوق شایسته‌ای است همانند (حقوق و وظایفی) که بر عهده آن‌هاست، و مردان بر آنان برتری دارند): لذا بر مرد واجب است که با همسر خود با نیکی معاشرت کند و از آن معاشرت نیک سفر طولانی نکردن است و این‌که نزدیک او باشد ولی اگر نیاز بود که سفر طولانی برود و زن او نیز راضی بود و مانع او نمی‌شود و با او درگیر نمی‌شود اشکالی ندارد که به مدت بیش از نصف سال یا یک سال از او دور بکاند به شرط این که همسر او در بلد امنی باشد و همسر او بر نفس خود و فرزندانش (اگر که فرزند دارد) و مال شوهرش امنیت داشته باشد اما این که او زنش را رها کند در صورتی که در سرزمینی قرار دارد که امنیتی بر او و غیر او نیست پس این امری منکر است و برای انسان جایز نیست که در این امر سهل‌انگاری کند همانطور که بسیاری از مردم انجام می‌دهند.

تعداد بازدید: 0

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: ما الحكم فيمن غاب عن زوجته أكثر من سنة لأسباب، منها: ظروف المعيشة، ومن أجل إيجاد ظروف ملائمة للجميع، وذلك لتسديد الديون، التي هي سبب الاغتراب، والبعد عن الأهل؟

فأجاب -رحمه الله تعالى-: يقول الله سبحانه وتعالى في كتابه ﴿ وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ ﴾ [النساء: ۱۹] ويقول : ﴿ وَلَهُنَّ مِثۡلُ ٱلَّذِی عَلَیۡهِنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَیۡهِنَّ دَرَجَةࣱ ﴾ [البقرة: ۲۲۸]. فيجب على المرء أن يعاشر زوجته بالمعروف، ومن ذلك ألا يطيل السفر عنها، بل يكون قريبا إليها، ولكن إذا دعت الحاجة إلى طول السفر، ورضيت بذلك، ولم تمانع، ولم تخاصم، فلا بأس أن يغيب الإنسان عنها أكثر من نصف سنة، أو أكثر من سنة، بشرط أن تكون في مكان أمين في البلد الذي سافر منه، وأن تكون هي أيضًا مأمونة على نفسها، وعلى أولادها – إن كان لها أولاد وعلى مال زوجها فأما أن يسافر، ويدعها في بلد لا يأمنها على نفسها، ولا يأمنها على غيرها، فإن هذا أمر منكر، ولا يجوز للإنسان أن يتهاون في هذا الأمر، كما يفعله كثير من الناس.