(۵۱۵۰) سوال: من زنی هستم که ازدواج کرده ام و ۳۲ سال سن دارم زمانی که به دنیا آمدم مادرم از دنیا رفت و عمه ام از آن روز مرا بزرگ کرد و شوهرش سرپرستی من را به عهده گرفت و همانند دخترش مرا بزرگ کرد و هزینهی زندگی ام را پرداخت کرد در حالی که آنان صاحب فرزندی نشده بودند که بتوانند من را شیر بدهند ، با شوهر عمه ام که همانند پدرم بود به مدت ۱۸ سال زندگی کردم سپس ازدواج کردم و زمانی که او را ملاقات می کنم چیزی نمی پوشم جز عبا و لباس پوشیده و او همانند پدرم است و همچنین پسر کوچکش که ۱۵ سال سن دارد او را بزرگ کردم همانند برادر کوچکم، هم اکنون من سردرگم هستم و نمی دانم حکمش چیست با این وجود که خودم را می پوشانم و چیزی جز صورتم و دو دستم را جلوی آنان نمایان نمی کنم و برخورد من با آنان همانند برخورد پدر و برادرم است با این وجود که این پدر عمرش از ۶۰ سالگی هم رد کرده است، پس حکم نمایان کردن صورتم جلوی آنان با وجود عمه ام و فرزندانم و همسرش چیست و خدا می داند که من آنان را دوست دارم و نگاهم به آنان همانند نگاه پدرانه و برادرانه است و من جز پدر چیزی دیگر صدایش نمی کنم و او بعد از الله برمن منت دارد، چه توصیهای به بنده دارید؟
جواب:
بدون شک این مرد در حقت نیکی کرده و با این کارش بر گردنت حق دارد و اگر نتوانستی زحماتش را جبران کنی پس در حقش دعا کن تا اینکه یقین پیدا کنی که گوشه ای از زحماتش جبران کرده ای، اما همهی این ها سبب نمی شود چیزی که الله حرام کرده را حلال کند، پس جایز نیست که صورتت را جلویش نمایان کنی زیرا او در حق شما بیگانه است همانند دیگر مردان با شما محرم نیست اما این فرد شایستگی دارد که در حقش دعا کنی و به او احترام بگذاری همچنین پسرش همانند دیگر پسران مردم است چیزی بین شما و بین او از محرمیت وجود ندارد تا اینکه بخواهی جلوی او کشف حجاب کنی، بلکه واجب است خودت را جلوی او بپوشانی همانگونه جلوی دیگران می پوشانی، از الله می خواهیم که به این فرد اجر فراوانی بدهد.
